رابطه بین رضایت شغلی و بهره وری کارکنان شاغل در واحد پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران

مقدمه: اشتغال از جمله مسائلی است که همواره ذهن انسانها، دولتها و ملتها را به خود مشغول داشته است. هر چند شغل و حرفه به ظاهر، به بعد اقتصادی – معیشتی انسانها مربوط می شود، ولی با بعد فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آنان نیز ارتباطی تنگاتنگ دارد. رضایت شغلی فعالیتی است میان رشته ای که دیدگاه های روان شناختی اجتماعی، جامعه شناختی، اقتصادی، علوم سیاسی و تربیتی، هر کدام به سهم خود به آن پرداخته اند .هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین رضایت شغلی و بهره وری کارکنان شاغل در واحد پزشکی شهر تهران است. روش پژوهش: تحقیق حاضر از لحاظ تقسیم بندی بر مبنای هدف، از نوع کاربردی بوده و برای انجام آن از روش تحقیق توصیفی – همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری شامل ۴۹۶ نفر از کارکنان شاغل در واحد پزشکی تهران اعم از قراردادی، شرکتی و رسمی می باشد. حجم نمونه مطابق جدول مورگان ۲۱۷ نفربوده که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه می باشد که شامل، پرسشنامه استاندارد ۳۳ سوالی رضایت شغلی و ۲۰ سوالی بهره وری می باشد. یافته ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد، با توجه به اینکه t محاسبه شده در مولفه بهره وری و رضایت شغلی با درجه آزادی ۲۱۷ بصورت دو دامنه در سطح ۰۵/۰، بزرگتر از مقدار بحرانی t (۹۶/۱) می باشد، بهروری کل و رضایت شغلی کارکنان شاغل در واحد پزشکی در حد بالاتر از متوسط قرار دارد. در ضمن ضرایب همبستگی مشاهده شده نشان دهنده رابطه مثبت و معنادار در بین رضایت شغلی با بهره وری نیروی انسانی با مقدار )۵۱۹/۰ (r = می باشد. در نتیجه می توان گفت با افزایش رضایت شغلی افراد نمونه، میزان بهره وری آنها افزایش می یابد. ضرایب رگرسیونی نشان می دهد، ضریب رگرسیون (B) گام اول برای متغیر شایستگی های عمومی برابر با ۶۱۸/. و مقدار «ثابت» رگرسیون برابر ۷۱۰/۲ است. نتیجه گیری: با بکارگیری استراتژی و برنامه ریزی مناسب سطح رضایت شغلی و بهره وری کارکنان شاغل در واحد پزشکی که در حد بالایی قرار دارد را حفظ نموده و در جهت بالاتر بردن آن اقدامات اساسی تری انجام گیرد. کلیدواژه ها: رضایت شغلی، بهره وری، واحد پزشکی، کارکنان