بررسی وضعیت آمبولانس های مراکز فوریت های پزشکی شهرستان های مرزی استان کرمانشاه (گیلان غرب، قصر شیرین، سرپل ذهاب در سال ۱۳۸۷)

روش پژوهش: این مطالعه به صورت توصیفی – مقطعی در ۶ ماهه دوم سال ۱۳۸۷ به منظور بررسی وضعیت آمبولانس های مراکز فوریت پزشکی سه شهرستان مرزی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه صورت گرفته است. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از چک لیستهای معتبر وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی ایران و پرسشنامه های کیفیتی ایزو ۹۰۰۲ در خصوص فوریت های پزشکی جمع آوری شده است. داده ها با مراجعه پژوهشگر به مراکز مربوطه و با استفاده از اسناد موجود، مشاهده و مصاحبه جمع آوری شده است. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد، از آمبولانس های مورد بررسی ۳۰ درصد به طور کلی غیر فعال و غیر قابل استفاده و ۵۰ درصد ان ها آماده به کار بودند. از نظر مشکلات فنی ۸۵ درصد آمبولانس ها حداقل دارای یک مشکل بوده اند. داده های پژوهش وضعیت نظافت ۸۰ درصد آمبولانس ها را مطلوب و ۲۰ درصد را نامطلوب ارزیابی کرد. این سه مرکز فوریت ها که در نوار مرزی استان کرمانشاه قرار دارند، دارای یک دستگاه آمبولانس واحد سیار مراقبت های ویژه با مشکلات فنی بیش از ۵۰ درصد می باشند، که این امر بحران بیماران قلبی ریوی در زمان بروز هر گونه حادثه ای را دو چندان می نماید. ۱۰ درصد رانندگان ضمن عدم اطلاع از وضعیت آمبولانس خود نسبت به وضعیت لاستیک ها، بیمه بدنه، سرمایش، گرمایش اظهار نارضایتی کرده اند.