مطالعه ای بر روی کدهای بازسازی کننده برای سیستم های ذخیره سازی ابری

در نسل حاض تکنولوژی های پردازش ابری، داده های ذخیره شده در فضای ابری با سرعت بسیار زیادی در حال تولید شدن هستند. در نتیجه سیستم های ذخیره سازی فضای ابری تبدیل به یکی از اجزای اصلی در پردازش ابری شده اند. با توجه به حجم عظیم داده هایی که بر روی دیسک های موجود در مراکز داده های فضاهای ابری نگهداری می شوند، سیستم های فضای ابری باید نسبت به یک پرسش حیاتی دقت عمل به خرج دهند. و آن پرسش این است که چگونه می توان داده ها را با شیوه ای کارا و قابل اعتماد در تقابل با مفاهیمی همچون سربار ذخیره سازی و یکپارچگی داده ها ذخیره سازی کنیم؟ این تفکر که داده ها را به صورت تکراری ذخیره سازی کنیم تا در مقابل از دست رفتن داده ها به تعدادی معین مقاوم باشد نسبتا تفکر ساده ای است، اما این استراتژی از کارائی پائینی برخوردار می باشد. تکنیک های مرسوم Erasure-Coding همچون Reed-Solomon قادر به دستیابی به خطاپذیری با درجات مشابه در مقابل از دست رفتن دیسک ها اما با هزینه های پائین تری می باشند، هرچند این تکنولوژی ها متحمل هزینه های زیادی برای بازیابی اطلاعات می شوند و همچنین لازم به ذکر است که دارای تاخیر بالایی در دسترسی نیز می باشند. در نتیجه طراحی تکنیک های کدینگ جدیدتر توجهات بسیاری را هم در حوزه های آکادمیک و هم در حوزه های صنعت به دست آورده است. در این مقاله ما به مطالعه بر روی نتایج تکنیک های کدینگ برای سیستم های ذخیره سازی ابری خواهیم پرداخت. به طور مشخص می توان سیستم های ذخیره سازی را به دو دسته تقسیم کرد، کدهای بازسازی کننده و کدهای قابل بازسازی محلی. این دو استراتژی نیازمندی های متفاوتی در سیستم های ذخیره سازی ابری در دو بعد مختلف را ارضا می نمایند، اول بهینه گی در پهنای باند شبکه و دیگری سربار I/O . در این مقاله به بررسی آخرین پیشرفت ها دراین دو نوع دسته بندی از تکنیک های کدینگ پرداخته خواهد شد. همچنین ایده اصلی برخی از تکنیک های دیگر کدینگ در حالت کلی بیان خواهند گردید و درباره انگیزه ها و میزان کارآیی آنها نیز بحث خواهد شد.