تاثیر خودشیفتگی مدیرعامل بر ریسک شرکت

هدف: مفاهیم مالی سنتی توسط مفروضات گستردهای تعیین می شود، بر این اساس، سرمایه گذاران و مدیران کاملا منطقیهستند. از طرفی، مفاهیم مالی رفتاری فرض رفتار منطقی را رد و به جای آن رفتار مبتنی بر شواهد و عناصر روانشناسی راجایگزین می کنند. آنگونه مفروضات نوین بر اساس رفتارها و تعصبات افراد جایگزین مفروضات قبلی شده است. برخی ازعوامل رفتاری دخیل در شخصی مدیران باعث جهت دهی به تصمیم گیری آنها می شود . تصمیمات ریسک پذیر، با تمرکزبر اهداف کوتاه مدت و بدون نگرانی در مورد پیامدهای آن در آینده دورتر، از شاخص های مدیران خودشیفته می باشد که برعملکرد سازمان تاثیر گذار بوده و آن را در معرض خطر قرار می دهد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیرخودشیفتگی مدیرعامل بر ریسک شرکت های پذیرفته شده در بورس اورا ق بهادار تهران است.روش: داده های ۷۹ شرکت فعال در بورس اورا ق بهادار تهران در فاصله سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷ به عنوان نمونه پژوهشانتخاب شده اند. روش آماری این پژوهش رگرسیون چند متغیره است. برای آزمون فرضیه های پژوهش از مدل پانل دیتا وروش حداقل مربعات معمولی و نیز جهت اندازه گیری خودشیفتگی مدیرعامل از دو شاخص نسبت پاداش نقدی بر کلحقوق و دستمزد پرداختی و اندازه امضای مدیرعامل استفاده شده است.یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل فرضیه پژوهش حاکی از آن است که صرف نظر از معیارهای اندازه گیری،خودشیفتگی مدیرعامل بر ریسک شرکت تاثیر مثب و معناداری دارد.نتیجه گیری: مدیران خودشیفته با میل به ریسک پذیری زیاد و اصرار ورزیدن به تصمیمات خود دست به اقداماتی می زنندکه چالش های زیادی را در سازمان ایجاد کرده و تهدیدی برای موفقیت و حیات سازمان به حساب آیند. درمجموع، نتایجپژوهش نشان می دهد که مدیران خودشیفته ریسک کلی شرکت ها را افزایش می دهد.