بهرهبرداری پیشرفته از منابع کنترل ولتاژ در تولید پراکنده با استفاده از الگوریتم بهینه سازی ژنتیک

با توجه به اینکه مسئله تجدید آرایش یک مسئله بهینه سازی با اهداف و محدودیت های متعدد است در این مقاله برای مشخص نمودن الگوی بهینه کلیدها در مسئله DFR با حضور DG روشی بر مبنای نظریه مجموعه های فازی و الگوریتم ژنتیک ارائه شده است. برای این منظور دو سناریو در نظر گرفته می شود. در سناریوی اول اهداف کاهش تلفات، بالانس بار بین فیدرها و کاهش تعداد عملیات کلید زنی لحاظ می شود .در سناریوی دوم سه هدف کاهش تلفات، بهبود پایداری ولتاژ و کاهش تعداد عملیات کلید زنی در نظر گرفته شده است. در مقوله بهبود پایداری ولتاژ یک تابع هدف جدید برمبنایشاخص پایداری ولتاژ باس ها پیشنهاد می شود و کارایی روش فازی ژنتیک همراه با توابع هدف معرفیشده موردبحث وبررسی قرار می گیرد. در اکثر تحقیقات انجام شده راجع به مسئله تجدید آرایش شبکه توزیع با حضور منابع تولید پراکنده،منبع به صورت یکبار منفی در مسئله تجدید آرایش در نظر گرفته شده است (مدل PQ). در این مقاله مدل PQ و مدل PV هر دو باهم لحاظ شده اند. برای مدل کردن شین های PV از دو روش مبتنی بر تکنیک جبران سازی استفاده شده است. درروش اول از ماتریس حساسیت راکتانس استفاده می شود. یکی از معایب این روش این است که به پخش بارهایمکرر نیاز خواهد داشت، لذا در مسئله تجدید آرایش که با آرایش های متعدد روبه رو هستیم بسیار زمانبر خواهد بود در اینپایان نامه برای حل این مشکل از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. به طوریکه الگوریتم همزمان آرایش بهینه و توانراکتیو DG را تعیین می کند. در مرحله بعد، تکنیک ارائه شده برای موثر بودن روش پیشنهادی بر روی شبکه ۳۳ شینه IEEE تحت بررسی قرار می گیرد. و درنهایت بعد از جمع بندی کل کار به نتایج اصلی برای بهره وری شبکه و بهبود قابلیت اطمینان در شبکه ضمن پایداری ان خواهیم رسید و نگارش کار برای تفهیم کار صورت می گیرد.