خسارات حداقلی: مانعی برای توسعه نظام خوداجرای قراردادها در حقوق ایران
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات حقوقی، دوره: 21، شماره: 84
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 120
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LAWRS-21-84_007
تاریخ نمایه سازی: 9 آبان 1400
چکیده مقاله:
نظام خوداجرای قراردادها، سازوکاری است که به موجب آن، بدون آنکه نیازی به مراجعه به دادگاه ها باشد، قراردادها اجرایی شوند. مولفه های گوناگونی در تشکیل این نظام موثر هستند که یکی از آنها خسارات کارآمد قراردادی است که می توان ویژگی های آن را در شناسایی انواع مختلف خسارات ناشی از نقض تعهدات قراردادی و تعیین ضابطه مناسب ارزیابی این خسارات دانست. این دو مولفه انگیزه های اصلی نقض تعهد قراردادی یا پابندی به آن را در حساب هزینه – فایده نهایی طرفین یک رابطه قراردادی شکل می دهد؛ به نحوی که هرچه تنوع خسارات قابل مطالبه بیشتر باشد، هزینه نقض تعهد را افزایش می دهد و هرچه ضابطه ارزیابی خسارت جامع تر باشد، نقض را به عمل گران تری تبدیل می نماید. با این حال نوع قواعد حقوقی حاکم در نظام حقوقی ایران و رویکرد نظام قضایی موجود، پذیرش حداقلی از خسارات قابل مطالبه را نمایان می سازد؛ به نحوی که نقض به عمل سودآوری تبدیل می گردد. این امر هزینه های سنگینی را بر نظام حقوقی و نظام اقتصادی تحمیل می نماید؛ درحالی که می توان با حرکت به سمت نظام خوداجرای قراردادها از طریق خسارات کامل و کارآمد قراردادی، از میزان این هزینه ها کاست.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبدالهادی وحیدی فردوسی
دانشگاه شهید بهشتی
شهرزاد حدادی
دانشگاه شهید بهشتی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :