تعیین عوامل موثر بر مدیریت دانش در اتحاد راهبردی (مطالعه موردی شرکت خودروسازی ایران خودرو)

سازمان ها اغلب به منظور کسب قدرت در بازار، کاهش و تقسیم ریسک و هزینه فعالیت ها، افزایش بهره وری و نیزدسترسی و دستیابی به دانش بیرونی وارد اتحاد با سازمان های دیگر می شوند. از آنجا که دانش به عنوان یک منبع مهم وحباتی برای توسعه قابلیت های محصولات و خدمات محسوب می شود. اتحادها به طور فزاینده ای به عنوان یک فرم سازمانیبرای کسب و درونی سازی دانش موردنیاز در تلاش برای کسب مزیت رقابتی شناخته می شوند بنابراین، محققان ادعا کرده اندکه فرایندهایی مانند ایجاد، انتقال و استفاده از دانش به طور قابل توجهی به بقای اتحاد و عملکرد سازمانی و اتحادی کمک میکند بنابراین موضوع مدیریت دانش در اتحادها به عنوان یک وظیفه مهم مدیریتی در این حوزه مطرح است ادبیات مدیریتدانش در اتحادها با مجموعه گسترده ای از زمینه های تجربی، دیدگاه ها و رویکردهای نظری مرتبط است. به عنوان مثال، دیدگاهمبنی بر منابع، دیدگاه قابلیت های پویا، دیدگاه دانش بنیان، نظریه های مدیریت فناوری، نظریه های اقتصاد نوآوری، نظریهاقتصاد هزینه معاملات و رویکرد پادگیری سازمانی، نظریه هایی هستند که از این موضوع پشتیبانی می کنند. با توجه به ماهیتمیان رشته ای این پدیده، موضوعات مطرح شده در این زمینه پیچیده و پراکنده است و بیان آن نیاز به یک چارچوب منسجمدارد. در محیط رقابتی امروز که رقابت در آن افسار گسیخته است، سازمان ها قادر نیستند به صورت انفرادی و تنها با تکیه برمنابع خود به اهداف استراتژیک مورد نظر خود دست یابند و ناچارند با شرکت ها و سازمان های دیگر مشارکت کنند. مدیریتدانش در اتحادهای راهبردی نیازمند این است که سازمان ها از مفاهیم و ساز و کارهای تسهیل کننده پادگیری و مدیریت دانشبین بنگاهی و محافظت کننده دانش، درک مناسبی داشته باشند.