تدوین مدل ساختاری تعهد زناشویی بر اساس بخشایشگری و خود-تمایزیافتگی با میانجی گری صمیمیت زناشویی

برای درک کیفیت و ثبات روابط زناشویی، توجه به تعهد زناشویی به اندازه رضایت زناشویی اهمیت دارد. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علی تعهد زناشویی بر اساس بخشودگی و تمایزیافتگی با میانجیگری صمیمیت زناشویی، انجام گرفت. روش پژوهش ازلحاظ ماهیت کمی، ازنظر هدف کاربردی و ازلحاظ شیوه گردآوری داده ها همبستگی از نوع تحلیل معادلات ساختاری است. نمونه ای به حجم ۴۴۲ نفر از میان تمامی کارکنان متاهل آموزش وپرورش ناحیه ۱ و ۲ سنندج به صورت در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه های تعهد زناشویی (Adams & Jones, ۱۹۹۷)، صمیمیت زناشویی (Walker & Thompson, ۱۹۸۳)، خود تمایزیافتگی (Skowron & Schmitt, ۲۰۰۳)  و بخشش(Pollard & Anderson, ۱۹۸۸)  توسط آزمودنی ها تکمیل شد. نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که بخشش (۴۷/۰=β، P≤۰۱/۰)، تمایزیافتگی (۱۳/۰=β،P ≤ ۰۵/۰) و صمیمیت (۱۲/۰=β، P ≤ ۰۵/۰) بر تعهد زناشویی اثر مستقیم دارند. همچنین بخشش (۰۸/۰) و تمایزیافتگی (۰۲/۰) با واسطه صمیمیت بر تعهد زناشویی، اثر غیرمستقیم دارد. یافته های پژوهش بیانگر برازش مدل مفهومی تعهد زناشویی بر اساس تمایزیافتگی و بخشش با واسطه گری صمیمیت زناشویی با مدل تجربی است. درمجموع یافته های این پژوهش نشان دهنده تاثیر بخشش، تمایزیافتگی و صمیمیت بر تعهد زناشویی است و درنتیجه باوجود تعهد زناشویی زوج علی‎رغم تجربه رویدادهای دردناک همچنان باهم بودنشان را حفظ ‎می کنند و با مقید بودن به اعمال و چهارچوب هایی خاص به یک هدف عالی مقید می باشند.