تبیین رابطه بین سرمایه اجتماعی پلیس و امنیت عمومی (میزان بروز جرایم)

سرمایه اجتماعی برای پلیس به عنوان ظرفیت و قابلیت مشارکت مردم در توسعه نظم و امنیت عمومی از سال ها پیش تاکنون توجه نظریه پردازان علوم اجتماعی را به خود جلب کرده است. در مقاله حاضر با توجه به نظریه های سرمایه اجتماعی از یک سو و نظریه های آسیب های اجتماعی از سوی دیگر، مدل نظری استخراج و با تدوین فرضیه های تحقیق به آزمون آنها پرداخته شد. روش مطالعه از نوع پیمایشی و واحد تحلیل فرد است که جامعه آماری آن تمامافراد بالای ۱۸ سال ساکن شهر تهراناند. حجم نمونه ۶۰۰ نفر بود که با توجه به دست نیافتن به برخی داده ها در فرایند جمعآوری اطلاعات به ۵۸۷ نفر تقلیل یافت. سرمایه اجتماعی پلیس در این تحقیق با سه بعد آگاهی، اعتماد و مشارکت عملیاتی شد و برای امنیت عمومی شاخص میزان بروز جرایم مدنظر قرار گرفت. پایایی روایی داده ها از طریق تحلیل عاملی و آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق حکایت از آن دارد که بین سرمایه اجتماعی پلیس با امنیت عمومی همبستگی معادل ۱۷/۰) ۱۷/۰ = r (وجود دارد. از میان ابعاد سه گانه سرمایه اجتماعی مورد بررسی در این تحقیق، دو بعد اعتماد پلیس و مشارکت با پلیس اثر مثبت و معنادار قوی روی امنیت اجتماعی دارد. همچنین بعد آگاهی از فعالیت های پلیس نیز بر امنیت عمومی تاثیر دارد و در کل، میزان سرمایهاجتماعی پلیس بر امنیت عمومی تاثیرگذار است.