تحلیلی بر توزیع فضایی جرایم در مناطق شهر اصفهان

فضای جغرافیایی، محیط زندگی انسان و فعالیت های او به شمار می رود و جرایم به عنوان عامل مخرب اجتماعی از سوی انسان در این فضا صورت می گیرند. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین متغیرهای محیطی با متغیر نوع جرم، نحوه پراکندگی جرایم و شناسایی مناطق جرم خیز در مناطق شهر اصفهان است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زندانیانی (زنان و مردان) بوده اند که در سال ۱۳۸۸ به دلیل ارتکاب جرم در زندان مرکزی شهر اصفهان به سر می برده اند. با توجه به تعداد جامعه آماری مورد نظر، ۳۳۴ نفر از مجرمان به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های کای اسکوئر و ضرائب همبستگی و برای تحلیل داده ها و ترسیم نقشه های پراکنش جرایم، از نرم افزارهای SPSS و GIS/Arc ، استفاده شده است.  نتایج نشان می دهد که بیشترین نوع جرم از میان تعداد نمونه مورد نظر به صورت سرقت بوده است. بیشترین تعداد جرایم در محلات مسکونی به وقوع پیوسته است و بین متغیرهای زمان وقوع جرم و نوع جرم، مناطق وقوع جرم و نوع جرم و تراکم جمعیت و تعداد جرایم، رابطه معناداری وجود دارد.