تاویلات خلع نعلین در شعر عارفانه
محل انتشار: دو فصلنامه ادب فارسی، دوره: 11، شماره: 1
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 229
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ADFA-11-1_002
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1400
چکیده مقاله:
بسیاری از مضامین قرآنی که به شعر فارسی راه یافته است، تنها دربردارنده ترجمان الفاظ و ظواهر قرآنی نیست. شاعران عارف، معمولا، دریافت تفسیری و گاه تاویلی مفسران را نیز به جامه شعر درآورده اند. خطاب الهی ﴿فاخلع نعلیک﴾ به حضرت موسیع در سوره طه، از تعابیری است که توجه بسیاری از شاعران اهل طریقت را به خود جلب کرده است. آنان نیز همچون مفسران عارف، برداشت هایی کاملا عرفانی از این آیه داشته و با تعابیر گوناگون، همان اندیشه ها را به گونه ای رساتر و تاثیرگذارتر بازتاب داده اند. در این مقاله، پس از طرح مختصر داستان دیدار و گفت وگوی موسیع با خداوند در وادی ایمن و ذکر پیشینه این داستان، روابودن تاویل چنین عباراتی، از دیدگاه امام محمد غزالی بررسی شده است، آن گاه با ذکر نمونه هایی از سنایی، عطار و مولوی، دریافت های شعری ایشان با اندیشه های تاویلی ابوعبدالرحمن سلمی مقایسه شده است. در بخش دیگر این مقاله، خواننده می تواند برخی از مضمون یابی های شاعران پارسی گو را از این تعبیر قرآنی مشاهده کند و در پایان، با تاویل ویژه ملاصدرای شیرازی از «خلع نعلین» که در یکی از مثنوی های خود آورده است، آشنا شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا موحدی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :