بررسی شاخص های روان سنجی مقیاس خانوادگی تفکیک خویشتن(DSI-۲)

و مقدمه: هدف عمده تحقیقحاضر اعتباریابی مقیاس خانوادگی تفکیک خویشتن روی زنان و مردان متاهل شرکت کننده در کلاسهای آموزش خانواده مدارس راهنمایی در شهرستان سنندج بود. روش:طرح تحقیقازنوعتحقیقهمبستگی است( تحلیل عاملی به شیوه ی چرخش متمایل از نوع ابلیمین مستقیم و تحلیل عامل تاییدی بود). حجم نمونه۵۱۲ نفر بود که در دو مرحله (مرحله اول ۳۲۱ و مرحله دوم ۱۹۱) و از بین کلیه زنان و مردان متاهل شهرستان سنندج در سال ۱۳۹۰ بودند، که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده و مقیاسهای خانوادگی تفکیک خویشتن و پرسشنامه های ملاک را تکمیل نمودند. داده ها به روش تحلیل عاملی به شیوه ی چرخش متمایل از نوع آبلیمین مستقیم و تحلیل عامل تاییدی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از روش تحلیل عاملی به شیوه چرخش متمایل از نوع ابلیمین مستقیم، چهار عامل تفکیک خویشتن را نشان داد و با تحلیل عامل تائیدی آنها برازش شدند. ضرایب پایاییهمسانی درونی از جمله آلفایکرونباخوتصنیف برای۴۳ماده و چهار عامل (به ترتیب با مقدار ۸۹/۰ و ۸۳/۰) رضایت بخشبودند. همچنین، ضرایبروایی همگراو واگرا تفکیک خویشتن با پرسشنامه های عاطفه ی مثبت و منفی، پرسشنامه اعتماد به نفس، مقیاس بازنگری چک لیست علایم ۹۰ (بعد اضطراب و حساسیت بین فردی) به ترتیب (۳۸/۰، ۴۱/۰- ، ۳۹/۰، ۴۲/۰- و ۳۶/۰-) بدست آمده است که در سطح (۰۰۰۱>p) معنادار است. به علاوه،تحلیل آزمونT نشانداد که بین زنان و مردان در عاملها تفاوت وجود ندارد و همچنین تحلیل واریانسچند متغیری نشان داد که بینگروههایسنیپنجگانه از لحاظ میزانتفکیک خویشتن تفاوت وجود ندارد. نتایج: نتایج بهدست آمده از تحلیل عاملی با تحقیقات پیشین هماهنگ است و با توجه به روایی و پایایی پرسشنامه ی تفکیک خویشتن از آن می توان در محیط های پژوهشی خانوادگی