اثر آمینواسیدهای ضروری ال- لیزین، ال- متیونین و ال-ترئونین بر وزن، ذخیره پروتئین و چربی بدن زنبور عسل (Apis mellifera)
محل انتشار: فصلنامه محیط زیست جانوری، دوره: 13، شماره: 2
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 174
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AEJO-13-2_041
تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1400
چکیده مقاله:
تغذیه پروتئین و تامین اسیدهای آمینه مورد نیاز تاثیر مثبتی بر بقاء، زندهمانی، ایمنی و دیگر جنبه های سلامت زنبور عسل دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی جیره های آمینواسیدی (ال- متیونین، ال- لیزین و ال- ترئونین) بر وزن بدن، ذخیره پروتئین و چربی بدن زنبور عسل بود. به این منظور تعداد ۷۸ کندوی زنبور عسل به ۱۳ گروه تغذیه ای تقسیم شد. تیمارهای Met-۱، Met-۲ و Met-۳ به ترتیب ۰/۳، ۰/۶ و ۱/۲ گرم اسید آمینه ال- متیونین، تیمارهای Lys-۱، Lys-۲ و Lys-۳ به ترتیب ۱/۵۱، ۳/۰۲ و ۶/۰۵ گرم اسید آمینه ال-لایزین و تیمارهای Thr-۱، Thr-۲ و Thr-۳ نیز به ترتیب ۰/۵۷۲، ۱/۱۴۵ و ۲/۲۹ گرم اسید آمینه ال- ترئونین به ازای هر کندو دریافت کردند. هم چنین سطوح اول، دوم و سوم اسیدآمینه های ال- لیزین، ال- متیونین و ال- ترئونین باهم ترکیب شده و تیمارهای ترکیبی MLT-۱، MLT-۲ و MLT-۳ نیز تعریف شدند. سپس گروه شاهد که صرفا به صورت طبیعی تغذیه شده و هیچ گونه افزودنی اسید آمینه ای دریافت نکرده بود نیز در نظر گرفته شد. پس از تغذیه کندوهای با تیمارهای مورد نظر، وزن خشک بدن، درصد ذخیره چربی و پروتئین بدن زنبوهای کارگر اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان می دهد که گروه MLT-۳ بیش ترین وزن بدن و بیش ترین ذخیره پروتئین را نسبت به سایر گروه ها از خود نشان داد (p≤۰.۰۵). هم چنین گروه های MLT-۱ و MLT-۲ نیز نسبت به گروه شاهد و سایر گروه ها تفاوت معنی داری در وزن خشک زنبورها ایجاد کردند (p≤۰.۰۵). بر اساس نتایج این پژوهش، درصد پروتئین بیش تری در بدن زنبورهای عسل تغذیه شده با سطوح مختلف متیونین نسبت به گروه شاهد ذخیره شده است (p≤۰.۰۵). نتایج این آزمایش نشان داد که، اثر اسیدهای آمینه ال-متیونین، ال-لایزین و ال-ترئونین بر ذخیره چربی زنبورها معنی دار نبود (p≥۰.۰۵). نتایج این پژوهش نشان داد که افزودن ترکیبی از اسیدهای آمینه ال-متیونین، ال-لایزین و ال-ترئونین به جیره زنبورهای عسل، سبب افزایش وزن، و درصد پروتئین بدن می شود که می تواند در سطح تولید و زنده مانی کندو نقش مستقیمی داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرتضی مرتضوی
گروه علوم دامی، دانشکده علوم کشاورزی و صنایع غذایی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمد چمنی
گروه علوم دامی، دانشکده علوم کشاورزی و صنایع غذایی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مهدی امین افشار
گروه علوم دامی، دانشکده علوم کشاورزی و صنایع غذایی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
علی اصغر صادقی
گروه علوم دامی، دانشکده علوم کشاورزی و صنایع غذایی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
غلامحسین طهماسبی
موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :