اندازه گیری تغییرات بهره وری بااستفاده از تحلیل پوششی داده ها و شاخص مالم کوئیست در شرکت های مدیریت تولید برق

هر تلاشی برای افزایش کارایی و بهره وری که شامل اندازه گیری، تحلیل، برنامه ریزی و بهبود بهره وری است، در چرخه بهره وری قرار می گیرد و در این سیکل، اندازه گیری بهره وری نخستین و مهم ترین گام آن می باشد. این مقاله پس از ارایه کلیاتی درباره مبانی نظری اندازه گیری کارایی در صنعت برق، به مورد خاص اندازه گیری کارایی و روند آن در شرکت های مدیریت تولید برق بااستفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها DEA می پردازد. همچنین در این مقاله از شاخص مالم کوئیست برای ارزیابی تغییرات فاکتور بهره وری کل TFP برای مجموعه شرکت هایی که در خلال سال های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۷ اطلاعات موثق داشته اند، استفاده شده و فاکتور بهره وری کل به تغییرات کارایی و تحولات تکنیکی برای این مجموعه از واحدهای تصمیم گیرنده تجزیه شده است. نتایج حاصل از ارزیابی، نشانگر این است که متوسط نرخ رشد بهره وری کل در خلال سال های ۱۳۸۱ الی ۱۳۸۷ در شرکت های مدیریت تولید برابر ۰۴/۱ بوده است. شاخص بهره وری کل در این دوره زمانی افزایش داشته است (۰۴/۱) که از افزایش در هر دو عامل کارایی عملکردی (۰۱۴/۱) و کارایی فناوری (۰۲۵/۱) ناشی می شود. کارایی عملکردی نیز به علت افزایش در کارایی مدیریت (۰۲۳/۱) افزایش و به علت افول در کارایی مقیاس (۹۹۴/۰) با کاهش مواجه بوده که در مجموع افزایش داشته است.