طراحی و کاربرد مدل های فضایی ارزیابی و تحلیل آسیب پذیری لرزه ای در برنامه ریزی و مدیریت شهری

آنچه زلزله را تبدیل به یک بلای طبیعی می کندعدم آمادگی کامل بشر در محیط های سکونتگاهی است و به این خاطر است که در کشورهای توسعه یافته ، مدیریت خطر پذیری زلزله بر مبنای برنامه ریزی شهری و منطقه ای شکل گرفته است. از سویی دیگر ، شاخص های متعددارزیابی آسیب پذیری لرزه ای و مدیریت خطرپذیری زلزله بر استفاده از مدل ها و تکنیک های گوناگون در زمینه های برنامه های شهری تاکید میکند. در این خصوص و با توجه به توانایی مدل های ارزیابی سلسله مراتبی شاخص ها و ترکیب آنها با سیستم اطلاعات مکانی ، امکان ایجاد یک مدل یکپارچه تلفیقی پشتیبانی تصمیم گیری فراهم می آید. مقاله حاضر چگونگی استفاده ترکیبی از دو تکنیک دلفی و مدل تحلیلی سلسله مراتبی و یک سیستم اطلاعات مکانی را در یک مدل یکپارچه تلفیقی ارائه می دهد و شیوه ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای و سازه ای و انسانی را در یک سکونتگاه انسانی به ارزیابی و اجرا می گذارد. بااستفاده از نتایج حاصل از اجرای این مدل و بررسی میزان آسیب پذیری هر ناحیه شهری نسبت به سایر نواحی ، اولویت بندی نواحی برای اجرای برنامه های پیشگیری و کاهش خطرپذیری مشخص می شود. همچنین این نتایج، اهمیت توجه به سنجه ها و شاخص های برنامه ریزی در امر کاهش آسیب پذیری را خاطر نشان می کند. افزون بر این ، برنامه ریزان با توجه به نتایج و تحلیل های حاصل از بررسی شاخص های برنامه ریزی و میزان آسیب پذیری لرزه ای و انسانی ، می توانند به تخمین کمی خطر زلزله بپردازند و اولویت بندی برنامه های مقابله با سوانح و تخصیص منابع را تعیین کنند.