طرحی برای بام

این روزها به دنبال گرایشهای گوناگون پدید آمده در حفظ محیط زیست و ابراز علاقه مندی به معماری پایدار و سبز، به بام ساختمان توجه خاصی شده است. ایده هایی چون بام سبز، بام حیات، با غ بام،و ... نشانگر برخی از رویکردهایی است که در این زمینه به بام ابراز میشود.در معماری سنتی ما نیز حیاطهای مرکزی و بام دو فضای باز مهم و کارا در ساختمان هستند و مردم از آنها بهره می بردند. متاسفانه امروزه دیگر نه از آن حیاط های سبز و حوض آب و زندگی پیرامون آنها خبری است، و نه از بام های کاهگلی که شبها بر روی آن می خوابیدند و با تماشای ستارگان به خواب می رفتند. بامهایی که علاوه بر خوابیدن، محلی برای خشک کردن لباس و میوه و سبزی و غیره بود. بام هایی که یکی از فضاهای زنده خانه به حساب آمده و کارکردهای خاص خود را داشت. در جهت برقراری رابط های سازنده بین دو مورد فوق (گرایش های پدید آمده در مورد بام های سبز، و وجود پیشینه ای خوب و ارزشمند در زمینه طراحی بام در معماری سنتی مان)  شایسته است که به طراحی بام توجهی دوباره مبذول شود و برای زنده کردن این بخش مهم ساختمان و سوق دادن آن به سمت عنصری مطلوب و خوشایند در بنا اقدام کرد. در مقاله حاضر سعی شده که به این موضوع توجه شود. برای این منظور در بخش اول که بعد از مقدمه ای کوتاه خواهد آمد، به ذکر برخی از پیامدهای مثبت زنده شدن بام اشاره و در بخش دوم به توضیحاتی پیرامون عوامل موثر در طراحی بام و نکات قابل تامل در طرح آن پرداخته میشود