منبع ایجاد مومنتوم، نحوه تعدیل ریسک

هدف پژوهش حاضر، توضیح بازده اضافی مومنتوم قیمت و مومنتوم سبکی (اندازه، صنعت و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار) با استفاده از رگرسیون سری زمانی مبتنی بر مدل سه­عاملی فاما و فرنچ (۱۹۹۳) و مدل وانگ و وو (۲۰۱۰) است که پویایی بتای پرتفوی مومنتوم را ملحوظ می­کند. برای این منظور نمونه ای متشکل از ۱۰۴ شرکت پذیرفته شده در «بورس اوراق بهادار تهران» طی دوره پنج­ساله ۱۳۸۸ - ۱۳۹۲ بررسی شدند. برای بررسی منبع ایجاد مومنتوم ناشی از نحوه تعدیل ریسک از روش تحلیل پرتفوی استفاده شد. نتایج نشان داد در اغلب استراتژی های مومنتوم قیمت، اندازه و صنعت، تعدیل بازده بابت ریسک به شیوه رایج مبتنی بر مدل سه­عاملی فاما و فرنچ (۱۹۹۳)، به افزایش بازده منجر می شود؛ درحالی که استفاده از بازده های تعدیل شده به روش وانگ و وو (۲۰۱۰)، به کاهش بازده اضافی این استراتژی ها خواهد منجر شد؛ بنابراین نمی توان توضیح ریسک­محور مومنتوم را قویا مردود دانست؛ زیرا بخشی از عدم­امکان انتساب بازده اضافی مومنتوم به عامل ریسک، ناشی از نحوه تعدیل ریسک است؛ اما در مورد مومنتوم نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار نمی توان نحوه تعدیل ریسک را دلیل رد توضیح ریسک­محور بازده اضافی استراتژی یادشده دانست.