مدل یابی روابط ساختاری کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان بر اساس خودتعیین گری و شکفتگی: نقش میانجی مشارکت تحصیلی و باورهای انگیزشی

زمینه و هدف: در عصر حاضر کیفیت و کمیت تحصیل، نقش مهمی در آینده فرد ایفا می­کند و از جمله راهبردهای یادگیری موثر و مناسب، کمک ­طلبی یا جست­و­جوی کمک تحصیلی از دیگران است. هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل ساختاری کمک ­طلبی تحصیلی بر اساس خودتعیین­ گری و شکفتگی با نقش میانجی مشارکت تحصیلی و باورهای انگیزشی دانش ­آموزان بود. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ­ها توصیفی از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش ­آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود که ۴۵۴ نفر از آنان به روش نمونه ­گیری تصادفی خوشه ­ای به­ عنوان نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شرکت کردند. افراد نمونه به پرسش­نامه­ های کمک­طلبی رایان و پنتریچ (۱۹۹۷)، نیازهای اساسی خودتعیین­ گری ایلاردی، لئون، کیسر و رایان (۱۹۹۳)، مقیاس شکفتگی داینر و همکاران (۲۰۰۸)، مقیاس مشارکت تحصیلی شوفلی و بکر (۲۰۰۶)، و پرسشنامه باورهای انگیزشی پنتریچ و همکاران (۱۹۹۱)، پاسخ دادند. پس از جمع ­آوری پرسشنامه­ ها، داده ­های استخراج شده با استفاده از الگوسازی معادلات ساختاری بررسی و تحلیل شدند. یافته ها: برآیندها نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش خوبی با داده ­ها برخوردار است. نتایج بین خودتعیین­ گری، شکفتگی، مشارکت تحصیلی و باورهای انگیزشی با کمک طلبی رابطه معنادار نشان دادند (۰/۰۱> P) و همچنین نتایج آزمون بوت استراپ نشان داد اثر غیرمستقیم خودتعیین­ گری بر کمک­طلبی از طریق باورهای انگیزشی ۰/۱۴۷ و اثر غیرمستقیم شکفتگی بر کمک ­طلبی از طریق باورهای انگیزشی ۰/۱۳۹ است که در سطح ۰/۰۱ معنا دار است. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که خودتعیین­ گری و شکفتگی به طور مستقیم بر کمک­ طلبی دانش­ آموزان موثر هستند و اثر غیرمستقیم خودتعیین­ گری و شکفتگی از طریق باورهای انگیزشی به ارتقا رفتار کمک­ طلبی در دانش ­آموزان کمک می ­کند.