بهینه سازی چند هدفه ی بهره برداری از منابع آب به منظور تعیین نیاز اکوسیستم های آبی بر اساس الگوریتم های فراکاوشی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی عملکرد الگوریتم های فراکاوشی برای برنامه ریزی و مدیریت صحیح تخصیص به منابع و مصارف بالادست تالاب شادگان و تعیین نیاز اکوسیستم پایین دست بوده است. طوری که علاوه بر بیشینه سازی درصد تامین نیازهای حوضه در طول دوره ی بهره برداری، میزان شوری جریان ورودی به تالاب شادگان نیز کاهش یابد. ابتدا بر اساس وضع موجود، مدل تهیه شده با عنوان سناریوی مرجع برای یک دوره ی ۳۰ ساله (۱۳۹۹ تا سال ۱۴۲۸) توسعه داده شد. برای دست یابی به بهترین پاسخ سیستم بر اساس معیارهای کمی و کیفی، عملکرد الگوریتم های M O I C A و M O P S O با عنوان سناریوی بهینه مقایسه شد و نتایج نشان داد که الگوریتم M O I C A، عملکرد بهتری در تامین نیازهای مختلف و همچنین کاهش شوری جریان ورودی به تالاب شادگان نسبت به الگوریتم M O P S O دارد. با اجرای راه حل بهینه ی به دست آمده در M O I C A، مقدار شوری رودخانه در محل ورودی به تالاب شادگان به خصوص در ماه های کم آب در حدود ۵۵\٪ کاسته شده است.