مقایسه ارزش غذایی جلبک دریایی سارگاسوم آنگوستیفولیوم در سواحل استان بوشهر با جلبک دریایی سیستوسیرا ایندیکا در سواحل استان سیستان و بلوچستان برای تغذیه نشخوارکنندگان
محل انتشار: فصلنامه محیط زیست جانوری، دوره: 11، شماره: 3
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 208
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AEJO-11-3_005
تاریخ نمایه سازی: 16 آبان 1400
چکیده مقاله:
این پژوهش به منظور مقایسه ارزش غذایی دو جلبک دریایی استان های بوشهر (سارگاسوم آنگوستیفولیوم) و سیستان و بلوچستان (سیستوسیرا ایندیکا) برای تغذیه نشخوارکنندگان انجام شد. جهت تعیین قابلیت هضم، هر کدام از جلبک ها به نسبت های ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد با یونجه خشک، مخلوط شده و هر خوراک روی چهار راس گوسفند نر بالغ بومی، با روش جمع آوری مدفوع آزمایش شدند. تیمارهای شش خوراک آزمایشی شامل: سه خوراک حاوی جلبک سارگاسوم و سه خوراک حاوی جلبک سیستوسیرا در قالب طرح کامل تصادفی بود. نتایج ترکیب شیمیایی شامل ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی منهای همی سلولز و انرژی خام به ترتیب برای جلبک سارگاسوم ۹۲/۶، ۵۸/۶، ۴/۸، ۱۶/۹، ۱۴/۶ درصد و ۲۳۱۶/۳ کالری بر گرم و برای جلبک سیستوسیرا به ترتیب ۹۳/۲، ۸۲، ۱۵/۲، ۳۸/۱، ۲۷/۷ درصد و ۳۲۶۷ کالری بر گرم بود. نتایج نشان داد که درصد مواد مغذی ذکر شده در بالا به جز ماده خشک، در سیستوسیرا نسبت به سارگاسوم افزایش معنی داری داشت. در بین تیمارهای خوراک سارگاسوم و سیستوسیرا، بهترین ضریب قابلیت هضم مواد مغذی را تیمار ۲۰ درصد خوراک سیستوسیرا داشت که برای ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی منهای همی سلولز و انرژی خام به ترتیب، ۵۸/۸، ۶۰/۸، ۶۴/۵، ۴۹/۷، ۵۰/۸ و ۶۲/۱ درصد به دست آمد. به طورکلی، نتایج نشان داد که سیستوسیرا نسبت به سارگاسوم به دلیل داشتن پروتئین خام و انرژی خام بیش تر، خاکستر کم تر و به تبع آن، ماده آلی بیش تر، برای تغذیه دام مناسب تر بوده و مناسب ترین سطح استفاده آن، ۲۰ درصد می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبدالمهدی کبیری فرد
بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشارزی و منابع طبیعی استان بوشهر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران
محمود دشتی زاده
بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشارزی و منابع طبیعی استان بوشهر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران
امیرارسلان کمالی
بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشارزی و منابع طبیعی استان بوشهر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران
حسین خاج
بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشارزی و منابع طبیعی استان بوشهر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :