اثر مکمل غذایی آستاگزانتین بر عملکرد رشد، بقاء و برخی شاخص های ایمنی ذاتی لارو قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
محل انتشار: فصلنامه محیط زیست جانوری، دوره: 11، شماره: 1
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 172
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AEJO-11-1_025
تاریخ نمایه سازی: 16 آبان 1400
چکیده مقاله:
آبزی پروری متراکم منجر به افزایش استرس، شیوع بیماری باکتری و درنهایت تلفات می گردد. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر مکمل غذایی آستاگزانتین بر عملکرد رشد، بقاء و برخی شاخص های ایمنی لارو قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) به مدت ۶۰ روز صورت گرفت. به این منظور، تعداد ۳۶۰ قطعه لارو قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی ۰/۰۱±۰/۱۳ گرم، در یک طرح کاملا تصادفی به ۴ تیمار آزمایشی و ۳ تکرار (۱۰ قطعه در هر تکرار) تقسیم شدند و به ترتیب با رژیم های غذایی حاوی ۰، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم آستاگزانتین بر کیلوگرم غذا مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که رژیم های حاوی آستاگزانتین بر کیلوگرم غذا، تفاوت معنی داری در شاخص های رشد، بقاء و ایمنی ذاتی در مقایسه با تیمار شاهد نشان دادند (۰/۰۵>P). بالاترین وزن نهایی، افزایش وزن به دست آمده، ضریب رشد ویژه، نسبت کارایی پروتئین، بقاء، پروتئین تام و گلوبولین در تیمار حاوی ۱۰۰ میلی گرم آستاگزانتین بر کیلوگرم غذا مشاهده شد که با بقیه تیمارها دارای تفاوت معنی دار بود (۰/۰۵>P). بیش ترین فعالیت لیزوزیم و آلیومین در تیمارهای حاوی ۱۵۰ میلی گرم آستاگزانتین بر کیلوگرم غذا مشاهده شد که با بقیه تیمارها تفاوت معنی داری را نشان دادند (۰/۰۵>P). در مجموع براساس نتایج این تحقیق، افزودن ۱۰۰ میلی گرم مکمل غذایی آستاگزانتین بر کیلوگرم جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان به منظور بهبود شاخص های رشد، بقاء و پاسخ های ایمنی ذاتی در این ماهی پیشنهاد می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن علی
گروه بهداشت و بیماری آبزیان، دانشکده دامپزشکی شیراز، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
پریا اکبری
گروه شیلات، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، چابهار، ایران
امین غلام حسینی
گروه بهداشت و بیماری آبزیان، دانشکده دامپزشکی شیراز، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
محمد سعید فریدونی
گروه بهداشت و بیماری آبزیان، دانشکده دامپزشکی شیراز، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :