بررسی اثرات جابه جایی درون گله ای خروس ها بر توان باروری گله های مادر گوشتی از دیدگاه اقتصادی

درگله­ های مادر گوشتی اغلب با افزایش سن از هفته ۴۰ تا ۴۵ ، میزان باروری کاهش می یابد، لذابرای جبران کاهش باروری ناشی از افزایش سن خروس از تکنیک­ های مختلفی استفاده می ­شود که مهم ­ترین آن جابجایی درون گله ­ای خروس­ ها یا  اینتراسپایکینگ است. برخلاف اسپایکینگ که همواره خطر ریسک و آلودگی از انواع مختلف از یک فارم دیگر به ­داخل گله وجود دارد در این روش جابجایی خروس­ ها  در درون گله هیچ نگرانی از نظر ورود آلودگی به ­داخل فارم وجود ندارد که یکی از مهم ­ترین امتیازات این روش می ­باشد. در این تحقیق برای برآورد جریان نقدینگی از اطلاعات درآمدی و هزینه­ ای مربوط به سال­ های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶مجتمع تولید جوجه یک­ روزه گوشتی آرتا جوجه استان اردبیل استفاده گردید. با استفاده از مدل زیست اقتصادی طراحی شده و اطلاعات جمع ­آوری شده از مزرعه پرورش مرغ مادر گوشتی، برآورد ارزش اقتصادی جوجه یک ­روزه و نرخ زنده مانی خروس­ های گله در حالت ­های مختلف جابجایی درون گله ­ای تعیین گردید. ارزش اقتصادی یک صفت به ­صورت افزایش در سود به­ دست آمده از یک حیوان وقتی عملکرد حیوانات برای صفت مورد نظر یک واحد افزایش یابد تعریف می­ گردد. این در حالی است که عملکرد برای سایر صفات ثابت باقی بماند. انواع روش ­های جابجایی درون گله ­ای خروس ها مشخص نمود که بیش ­ترین درصد هچ و میزان درآمد در حالت  ۳۲ درصد جابجایی و کم ­ترین هچ و درآمد در حالت ۴۴ درصد جابجایی حاصل شد. به ­طوری ­که انجام ۳۲ درصد جابجایی درون گله ­ای خروس ­ها با رعایت سایر موارد مدیریتی دارای بیش ­ترین سود و بالاترین ارزش اقتصادی تولید جوجه یک ­روزه گوشتی و نیز بیش ­ترین نرخ زنده­ مانی خروس (تلفات کم ­تر) می ­باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از روش ­های جابجایی درون گله ­ای خروس ­ها با توجه به شرایط گله­ های مرغ مادر گوشتی، جهت حفظ و جبران افت باروری ناشی از افزایش سن خروس در گله­ ها  و نیز در جهت بهبود برون ده اقتصادی سیستم تولید جوجه یک­ روزه گوشتی بسیار مفید و موثر است.