بررسی شرط نتیجه در فقه امامیه در حقوق ایران

شرط نتیجه شرطی است که مورد آن ن تیجه یکی از اعمال حقوقی (اعم از عقد یا ایقاع) باشد. ماده ۲۳۶ ق.م مقرر می دارد: «شرط نتیجه در صورتی که حصول نتیجه مزبور، موقوف به سبب خاصی نباشد آن نتیجه به نقش اشتراط حاصل می شود. در شرط نتیجه نیازی به اجبار طرف قرار داد احساس نمی شود، زیرا نتیجه مطلوب خود به خود و با عقد به دست می آید. آنچه ممکن است با دشواری روبرو شود اجرای شرط به نفع ثالث است. آیا نتیجه مطلوب به سود بیگانه ای که در عقد شرکت نداشته است، بدون رضای او ایچاد می شود.