ارزیابی ژنتیکی جمعیت بنیان گذار گوسفند وحشی (Ovis orientalis) در مرکز تکثیر چادگان

تکثیر در اسارت که باهدف افزایش جمعیت گونه ها و رهاسازی مجدد آن­ ها در زیستگاه ­های طبیعی صورت می گیرد، نقش مهمی در حفاظت از گونه ­ها داشته و انجام مطالعات ژنتیکی از ملزومات آن محسوب می­ شود. در این پژوهش تنوع ژنتیکی و جایگاه رده­ بندی جمعیت گوسفند وحشی در سایت تکثیر چادگان با استفاده از تکثیر قطعه­ ای به طول ۶۸۸ جفت باز از ژن سیتوکروم b ارزیابی شد. نتایج نشان داد که گوسفند وحشی درمنطقه چادگان در کلاد O. vignei قرارگرفته و به عنوان زیرگونه O.vigneilaristanica از زیر گونه های O.vignei kermanansis تفکیک شد. در مطالعه حاضر ۳ هاپلوتایپ جدید به ۶۷ هاپلوتایپ مطالعات گذشته اضافه گردید که تنوع ژنتیکی نسبتا مناسبی را در جمعیت مورد مطالعه نشان داد. میزان واگرایی ژنتیکی درون و بین گونه ای قوچ و میش کلادهای O.vignei، O. orientalis و O. canadensis از کلاد O. ammon با توجه به تعداد کم نمونه در این مطالعه با روش K۲P محاسبه گردید. بر این اساس حداقل و حداکثر فاصله ژنتیکی درون گونه O. vignei ۰/۰۱۳ تا ۰/۰۱۵ به ­دست آمد درحالی که فاصله ژنتیکی بین گونه ای O. vignei با O. canadensis ۰/۰۸۶ تا ۰/۰۸۸ و O. vignei با  O. orientalis ۰/۰۲۱ تا ۰/۰۲۴ برآورد گردید. حداقل فاصله ژنتیکی بین زیرگونه­ های O. canadensis و O. orientalis و حداکثر آن بین زیرگونه ­های O. vigneiمشاهده شد. نتایج این مطالعه می ­تواند در انتقال افراد بین جمعیت ها و رهاسازی افراد از سایت­ های تکثیر به زیستگاه­ های طبیعی مورد استفاده قرار گیرد تا تنوع ژنتیکی جمعیت­ های گوسفند وحشی در کشور حفظ شود.