تاثیر استفاده از لاکتوفرین و Lactobacillus rhamnosus PTCC ۱۶۳۷ در جیره غذایی بر برخی از شاخص های فیزیولوژیک و بافت روده و تخمدان ماهی مولد ماده کاراس طلایی (Carassius auratus)

این مطالعه به­ منظور بررسی اثر استفاده از لاکتوفرین و Lactobacillus rhamnosus PTCC ۱۶۳۷ به ­مدت ۱۲۰ روز بر برخی شاخص­ های فیزیولوژیک مولدین ماده کاراس طلایی (Carassius auratus) (میانگین وزن ۰/۵۰±۱۲/۲۱ گرم) طراحی شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول: باکتری L. rhamnosus PTCC ۱۶۳۷   (و ۱۰۶باکتری در گرم جیره)، تیمار دوم: لاکتوفرین (۲۰۰ میلی­ گرم در کیلوگرم جیره)، تیمار سوم: تیمار ترکیبی L. rhamnosus PTCC ۱۶۳۷ (و۱۰۶ باکتری در گرم جیره) به­ همراه لاکتوفرین (۲۰۰ میلی­ گرم در کیلوگرم جیره) و شاهد (جیره غذایی بدون افزودنی) در سه تکرار بود. نتایج نشان داد شاخص ­های کبدی (۱/۰۲±۶/۰۵)و روده ­ای (۱/۰۷±۶/۹۷) به صورت معنی ­داری در تیمار یک افزایش یافت (۰۵ /۰>p). بالاترین درصد شاخص گنادی (۰/۸۲±۱۹/۵۸) در تیمار یک به ­دست آمد (۰/۰۵>p) مطالعات بافت ­شناسی روده نشان داد طول (۳۳۰ میکرومتر)، عرض (۱۰۹ میکرومتر) و مساحت (۱۱۲۹۴۶ میکرومتر مربع) سطح جذبی پرزهای روده در تیمار یک بیش ­تر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (۰/۰۵>p). در پایان دوره آزمایش، تخمدان ماهیان شاهد، تیمار اول و دوم در مرحله V رسیدگی جنسی قرار داشتند درحالی که تیمار سوم در ابتدای مرحله IV جنسی قرار داشتند. با توجه به نتایج به ­دست آمده، استفاده از L. rhamnosus PTCC ۱۶۳۷  به­ دلیل افزایش سطح جذبی پرزهای روده، می­ تواند گزینه مناسبی جهت افزایش بهره وری غذایی در ماهی کاراس طلایی باشد.