توده زنده و پراکنش میگو موزی (۱۸۸۸ Penaeus merguiensis De Man) درخلیج فارس

نمونه­ برداری از ذخیره میگو موزی به ­صورت ماهانه و به ­منظور بررسی توده زنده و پراکنش با استفاده از تور ترال کف از بهمن­ ۱۳۹۲ تا بهمن ۱۳۹۳ از منطقه سیریک با موقعیت جغرافیایی (۲۶O ۲۵’ E, ۵۷O ۰۱’ N) تا درگهان در جزیره قشم با موقعیت (۲۷O ۰۲’ E, ۵۶O ۱۲’ N) انجام گردید. رابطه طول کاراپاس – وزن برای ترکیب دو جنس به ­صورت W= ۰.۰۰۱۵L۲.۷۸۶۸ تعیین گردید. ورود جمعیت نوپا به ذخیره اصلی در سراسر سال بوده و بیش­ ترین مقدار (۶۳ %) از تیر تا آبان می­ باشد. منحنی لگاریتمی احتمال صید به ­صورتPi=۱/[۱+exp(-۰.۵۶(Li-۲۳.۷۸))] محاسبه گردید. توده زنده میگو موزی با استفاده از روش مساحت جایروب شده برابر ۱۰۴۴/۱ تن برآورد گردید و میزان مجاز برداشت برابر ۸۳۵ تن محاسبه شد. بیش ­ترین توده زنده میگوموزی برابر ۵۰۷/۶ تن (۴۸/۶ درصد) در لایه عمقی ۵-۱۰ متر بوده و بیش ­ترین تراکم مربوط به نواحی غربی جزیره هرمز تعیین گردید. زمان مناسب برای آزاد سازی صید در سایز (Cl)۲۸ میلی­ متر برابر ۱۳۹۳/۰۷/۱۰ تعیین گردید. تغییر در مقادیر مرگ ومیر طبیعی می­ تواند در طول بهینه صید و درنهایت زمان شروع صید میگوموثر باشد. براساس روش تهی ­سازی ضریب قابلیت صید، q برابر ۰/۰۰۰۳۷۱ و میزان توده زنده میگو موزی در طول فصل صید برابر ۱۲۳۲ تن محاسبه گردید. این اختلاف در توده زنده برآورد شده ممکن است به­ علت اضافه شدن بچه میگوهای جوان در خلال فصل صید در مهر تا  آبان و یا در اثر افزایش رشد وزنی میگوها باشد.