نگرش جمعیت ۱۸ تا ۶۵ ساله ساکن شهر مشهد به طلاق و عوامل اجتماعی فرهنگی موثر بر آن

هدف این پژوهش پاسخگویی به دو پرسش توصیف نگرش افراد ۱۸ تا ۶۵ ساله شهر مشهد به طلاق در سال ۱۳۸۳ و تبیین عوامل موثر بر این نگرش بوده است. فرضیات این تحقیق عمدتا با استفاده از نظریات دورکیم و چشم اندازهای کارکردگرایی و تعامل گرایی صورت گرفته است. این تحقیق بر آن است که عواملی نظیر تحصیلات دانشگاهی، تضاد و کشمکش در خانواده، برخورد با طلاق در میان آشنایان و بستگان، تماس با فرهنگ و جامعه غربی و افزایش انتظارات از ازدواج و زناشویی، با نگرش به طلاق رابطه مثبت دارند و با افزایش میزان پایبندی به مذهب و سنت، پیوند و معاشرت با خویشان، رضایت از زندگی زناشویی، منزلت و طبقه اجتماعی و پرهیز در روابط جنسی نگرش به طلاق منفی تر می گردد. روش تحقیق به صورت پیمایش و با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده است که با انتخاب احتمالی از میان مناطق شهر مشهد و به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای صورت گرفته است. در تحلیل داده ها عمدتا از روش تحلیل رگرسیون استفاده گردیده است و روابط میان تک تک متغیرها با متغیر وابسته وارسی شده است. در نهایت با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندمتغیری و تحلیل مسیر تاثیر متغیر ها با یکدیگر و با نگرش به طلاق مورد سنجش قرار گرفته است.