آسیب شناسی اجتماعی شهر و نقش سرمایه های اجتماعی و کالبدی شهروندان در کاهش آن (دیدگاهی جغرافیایی)

آسیب شناسی اجتماعی مفهوم جدیدی است که در قرن نوزده از علوم زیستی اخذ شده و به معنی علمی است که برای مطالعه و ریشه یابی بی نظمی های اجتماعی به کار می رود. شناخت علمی آسیب های اجتماعی و علل و دلایل گسترش آن ها، پیشگیری از وقوع مجدد آسیب و ارائه راهکار، از اهداف این شاخه علمی می باشد. فقدان حس مکان (تعلق مکانی) و حس اجتماع در شهرنشینان مهاجر به شهرهای بزرگ، مشکلات روانی و اجتماعی بسیاری را در آن ها به وجود می آورد که طراحی مناسب فضاهای کالبدی جمعی، نظیر میدان های کوچک محله ای، پارک های مناسب محله ای، جلوگیری از ورود بی اندازه ماشین به محلات، ظرفیت سازی و تقویت سرمایه های اجتماعی و ریشه های اعتماد متقابل و به کارگیری این سرمایه ها به همراه سرمایه های کالبدی، در کاهش آسیب های اجتماعی، موثر عمل می کند. تاکید عمده مقاله به نقش محیط فیزیکی و فضای شهری و دخالت دادن متغیرهای فضایی در افزایش سرمایه اجتماعی و کاهش آسیب های اجتماعی است.