مقایسه آسیب شناسی روانی دانشجویان پزشکی در دوره کارورزی با دانشجویان

در تعدادی از مطالعات شیوع بیشتر اختلالات روان پزشکی را در دانشجویان پزشکی گزارش نموده اند و برخی از مطالعات نیز بر میزان استرس بالای وارد شده بر دانشجویان پزشکی اشاره دارند. با توجه به اهمیت سلامت جسمانی و روانی پزشکان که مسئولیت تامین سلامت جامعه را بر عهده دارند، بر آن شدیم تا علاوه بر برآورد میزان آسیب شناسی روانی در دانشجویان پزشکی سال آخر مقایسه ای نیز با دانشجویان هم مقطع غیر پزشکی انجام دهیم تا نقش تحصیل در رشته پزشکی بر دانشجویان ارزیابی شود. روش کار : این مطالعه یک تحقیق مقطعی و توصیفی تحلیلی است که برروی ۶۹ نفر از دانشجویان مقطع کارورزی پزشکی و ۵۷ نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی ارشد وPhDدانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۱۳۸۳ انجام شد. ارزیابی توسط پرسشنامه مشخصات فردی ( سن، جنس، تاهل، بومی یا غیر بومی بودن و سطح درآمد و...) و ارزیابی روان پزشکی توسط آزمون ۲۵SCL-بوده است . دو گروه به وسیله روش نمونه برداری خوشه ای و آسان انتخاب شده اند. سپس دو گروه از لحاظ ابعاد نه گانه آزمون ۲۵-SCL مورد مقایسه قرار گرفتند و تاثیر متغیر های مستقل نظیر سن و جنس و ... نیز در میزان بروز علائم روان پزشکی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج : در کل ۱۲۶ نفر در این تحقیق وارد شدند و میان دو گروه دانشجویان پزشکی و غیر پزشکی از لحاظ ابعاد نه گانه علائم روان پزشکی ( بر اساس آزمون ۲۵-SCL) تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۰۵/۰P> ). صرف نظر از رشته تحصیلی، روان پریشی و خصومت بین فردی در افراد مذکر به طور معنی داری بالاتر از افراد مونث بود و جسمانی سازی نیز در افراد متاهل و افسردگی در افراد مجرد به طور معنی داری بالاتر از گروه مقابل بود. ترس مرضی و عقاید پارانوئید به متغیرهای سن و جنس و تاهل ارتباطی نداشت. نتیجه گیری: طبق مطالعه ما تحصیل در رشته پزشکی نمی تواند عاملی برای افزایش آسیب شناسی روانی باشد و فاکتورهایی نظیر جنسیت و تاهل نقش تعیین کننده تری دارد.