بررسی قانون زمین شهری در ایران و تهدیدات مالکیت خصوصی

قانون زمین شهری، عموما در جهت تخصیص بهینه منافع موجود زمین می باشد. خرید و فوش بدون محدودیت زمین در بازار و عدم دریافت اضافه ارزش زمین از مالک، منجر به سرازیر شدن سرمایه ها در این بخش و ایجاد تقاضاهای سوداگرانه می گردد.تحولات مالکیت خصوصی نتوانسته است حقوق ناشی از مالکیت خصوصی را بطور کلی دگرگون سازد؛ اما آن را با محدودیت هایی مواجه ساخته است. یکی از محدودیت هایی که در تحقیقات حقوقی ساده انگاشته شده استا، مقوله تحدیدات مالکیت خصوصی در قانون زمین شهری است.در حقوق کشور ایران علارغم احترام زیاد به مالکیت خصوصی، مواردی وجود دارد که مالکیت افراد را تحدید می نماید. از جمله قوانین اثرگذاری که در این جهت اقدام نموده و به تحدید و تخصیص قواعد مهم قانون مدنی از جمله احیاء پرداخته است قانون زمین شهری مصوب ۱۳۶۶/۶/۲۲ است.