تحلیل فضایی و سطح بندی شهرستان های استان گلستان بر اساس شاخص های اشتغال

اشتغال و بیکاری از مهمترین مسائلی هستند که برای ایجاد یک جامعه مرفه باید مورد توجه گیرند، زیرا مهم ترین شرط برای رشد و توسعه هر جامعه ای ایجاد اشتغال است. به همین منظور در برنامه های توسعه، کاهش بیکاری و ایجاد اشتغال پایدار به عنوان یکی از محورهای اساسی مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر که از نوع توصیفی- تحلیلی است، با هدف تحلیل فضایی و تعیین جایگاه شهرستان های استان گلستان به لحاظ برخورداری از شاخص های اشتغال انجام گرفته است. در این تحقیق برای دستیابی به اهداف پژوهش از ۲۱ شاخص در زمینه اشتغال استفاده شده است. داده های مورد استفاده از مرکز آمار ایران( سالنامه آماری استان گلستان) تهیه گردید. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار آماری Spss ، سطح بندی شهرستان ها براساس مدل تصمیم گیری چند معیاره تایج نشان می دهد بین شهرستان های استان گلستان شکاف و نابرابری زیادی در برخورداری از شاخص های اشتعال وجود دارد و این شکاف و نابرابری از مرکز استان به سمت پیرامون بیشتر می شود. سطح بندی شهرستان ها استان گلستان براساس مدل تاپسیس حاکی از آن است که شهرستان های گرگان و بندرگز درسطح کاملا برخوردار، آزادشهر، بندر ترکمن و کردکوی در سطح برخوردار، آق قلا، کلاله، علی آباد، گنبد کاووس، مینودشت و مراوه تپه در سطح نسبتا برخوردار و گمیشان، رامیان وگالیکش در محرومترین سطح قرار گرفته اند. در نهایت جهت رفع نابرابری های موجود در زمینه اشتغال در راستای عدالت اجتماعی پیشنهادهایی ارائه شده است.