تحلیل و بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی در رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی پایدار (مورد مطالعه شهرک صنعتی البرز)

امروزه برخورداری از دانش و اطلاعات به روز و عملکرد نوآورانه کارکنان یکی از مسائل اساسی مدیران سازمان ها است. با بررسی های انجام شده در پژوهش های پیشین برخی از مطالعات مدیریت دانش را به عنوان زمینه ی نوآوری در نظر گرفته اند، تعداد کمی از آنها به بررسی رابطه بین این دو پرداخته اند. هدف این پژوهش تحلیل و بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی در رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی پایدار (مطالعه موردی: شهرک صنعتی البرز) است. روش اجرای پژوهش توصیفی و طرح پژوهش همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری تحقیق حاضر مدیران و کارشناسان در شرکت های فعال در شهرک صنعتی البرز است، ۲۴۰ شرکت در کاربریهای برق و الکترونیک، خدمات، سلولزی، شیمیایی و صنایع دیگر فعالیت می کنند که ۱۶۰ نفر به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بر اساس تجزیه و تحلیل داده ها آماره معنی داری بین متغیر مدیریت دانش و نوآوری سازمانی پایدار برابر ۵.۶۲۸ است که نشان دهنده میزان تاثیر مثبت میان آنهاست. همچنین آماره معناداری بین متغیر مدیریت دانش و یادگیری سازمانی برابر ( ۲۵.۷۸۴ ) است که میزان تاثیر مثبت میان این دو متغیر را نشان میدهد؛ و آماره معناداری میان متغیر یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی پایدار برابر ( ۷.۸۶۹ ) که نشان دهنده تاثیر مثبت این دو متغیر است. بر اساس تجزیه و تحلیل داده ها حاصل از روش بوت استرپ سطح معناداری کوچک تر از ۰.۰۵ است و فاصله اطمینان شامل صفر نمی باشد؛ بنابراین در نهایت فرض پژوهش بدین معنا که یادگیری سازمانی نقش میانجی در رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی پایدار دارد، تائید شد