بهبود شاخص های رشد و کیفیت لاشه بچه تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) با استفاده از پروبیوتیک تجاری دی پرو(D Pro) و مخمر ساکارومایسس سرویزیه (Saccharomycess crevisia)

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 231

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ISFJ-28-3_016

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1400

چکیده مقاله:

به منظور تعیین اثر پروبیوتیک دی پرو (Bacillus licheniformis, Bacillus subtilis)و مخمر ساکارومایسس سرویزیه (Saccharomycess Cerevisia) در جیره غذایی بچه تاسماهی ایرانی(Acipenser persicus)  بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی لاشه، تعداد ۲۴۰۰ قطعه بچه تاسماهی ایرانی به صورت تصادفی با میانگین وزن ۱۰/۰±۰۰/۴ گرم )میانگین±خطای استاندارد( و میانگین طول  ۳۵/۰±۹۱/۹ سانتی متر )میانگین±خطای استاندارد( انتخاب  و در چهار تیمار و هر تیمار با سه تکرار گروه­بندی شدند. مدت آزمایش ۶۰ روز و محل اجرای آن در مرکز تکثیر و بازسازی ذخایر ماهیان خاویاری شهید دکتر بهشتی واقع در استان گیلان بود.  تیمارهای آزمایشی شامل ۱) ۵ گرم دی­پرو در کیلوگرم غذا ۲) ۵ گرم مخمر ساکارومایسس سرویزیه در کیلوگرم غذا   ۳)  ۵ گرم دی­پرو در کیلوگرم غذا و ۵ گرم مخمر ساکارومایسس سرویزیه در کیلوگرم غذا ۴) گروه شاهد (جیره پایه فاقد پروبیوتیک و مخمر). نتایج حاصله نشان دادکه، بیشترین میانگین وزن به ترتیب در تیمار حاوی دی پرو حاصل گردید. تیمار دریافت کننده پروبیوتیک دی پرو بیشترین افزایش رشد، کوچکترین ضریب تبدیل غذاییرا داشت، که تفاوت آن با سایر تیمارها، معنی­دار (۰۵/۰>P) بود.  استفاده از دی پرو در جیره سبب شد تا چربی لاشه افزایش یابد که این افزایش از نظر آماری معنی­دار بود (۰۵/۰>P). رطوبت لاشه با افزودن دی پرو به جیره کاهش یافت که این کاهش سبب اختلاف معنی­داری در رطوبت لاشه در مقایسه باکنترل گردید(۰۵/۰>P). میزان خاکستر کل لاشه در تیمار حاوی دی پرو و یا مخمر در مقایسه با شاهد اختلاف معنی داری را نشان نداد  (۰۵/۰P) افزایش یافته است .  مصرف خوراکی  ۵ گرم پروبیوتیک دی پرو در جیره غذایی بچه تاسماهی ایرانی، باعث افزایش رشد و شاخصهای رشد شده و اسفاده از آن در صنعت آبزی پروری توصیه می شود.

نویسندگان

فروغ درفش

گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مهدی سلطانی

گروه بهداشت و بیماریهای آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

حسین علی عبدالحی

Iranian Fisheries Sciences Research Institute (IFSRI), Agricultural Research Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran

مهدی شمسایی مهرجان

گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • باعثی، ف.، آبرومند، ع.، ضیایی نژاد، س. و جواهری بابلی، ...
  • تکمه چی، ا.، شمسی ، ح.، مشکینی، س.، دلشاد، ر. ...
  • Askarian, F., Kousha, A., Salma, W. and Ring, E., ۲۰۱۱. ...
  • Faramarzi, M., Jafaryan, H., Patimar, R., Iranshahi, F., Lashkar Boloki, ...
  • Forouhar, F., Lee, I. S., Vujcic, S., Shen, J., Vorobiev, ...
  • Hassaan, M.S., Soltan, M.A. and Ghonemy, M.M.R., ۲۰۱۴. Effect of ...
  • Kane, A.M., Soltani, M., Ebrahimzahe-Mousavi, H.A. and Pakzad, K., ۲۰۱۶. ...
  • Mart´ınez Cruz, P., Ib´a˜nez, A.L., Monroy, O. and Ram´ırez-Saad, H., ...
  • Mohammadi, F., Mousavi, S.M., Zakeri, M. and Ahmadmoradi, E., ۲۰۱۶. ...
  • Mohapatra, S., Chakraborty, T., Prusty, A.K., Pani Prasad, K. and ...
  • نمایش کامل مراجع