کاربرد مدل های تصمیم گیری چندمعیاره در سنجش درجه توسعه یافتگی سکونتگاه ها (مطالعه موردی: شهرستان های استان تهران)
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 251
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EGSDE-3-1_009
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
چکیده مقاله:
رشد ناموزون محدودههای شهری و منطقهای از مشخصههای بارز کشورهای جهان سوم محسوب میگردد. مطالعه حاضر به بررسی کاربرد مدلهای تصمیمگیری چندمعیاره در سنجش درجه توسعه یافتگی شهرستانهای استان تهران با استفاده از نماگرهای مختلف میپردازد. مهمترین اهداف تحقیق، شناخت میزان نابرابری شهرستانهای استان و ارائه راهکارهایی برای کاهش نابرابری در سطح منطقهای میباشد. بدیهی است انجام چنین تحقیقی میتواند وضعیت مناطق مرکزی و حاشیهای از نظر تمرکز خدمات را نشان داده و روند منطقی برنامهریزی در سطح استان را به نمایش بگذارد. روش پژوهش به صورت روش توصیفی- تحلیلی میباشد، به طوری که با استفاده از ۳۵ نماگر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی و زیربنایی به تحلیل این نابرابری پرداخته شده است. در این راستا ابتدا با استفاده از مدل ANP، وزن هر یک از نماگرها و متغیرها تعیین گردید و سپس با استفاده از مدل TOPSIS، VIKOR، SAR و روش ترکیبی به رتبهبندی میزان توسعه یافتگی هر یک از شهرستانهای استان اقدام گردیده است. نتایج گویای عدم تعادلهای منطقهای در سطح استان تهران است، به گونهای که تمرکز بالای امکانات در شهرستانهای تهران و شمیرانات، و فقدان خدمات کافی در سایر شهرستانهای استان به وضوح قابل مشاهده است. شهرستان شمیرانات با ضریب برخورداری ۶۱۵۵/۰ به عنوان برخوردارترین شهرستان استان و شهرستان ملارد نیز با ضریب برخورداری ۷۳۹/۰ محرومترین شهرستان استان میباشد و این نشان دهنده شکاف بالای اقتصاد منطقهای در سطح استان میباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن اسماعیل زاده
استادیار، گروه برنامه ریزی و طراحی محیط، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
یعقوب اسماعیل زاده
کارشناس ارشد، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، ایران