مقایسه تحلیلی رویکرد حاکم بر ترجمه قران ابوالفتوح رازی و گرمارودی با تفسیر عرفانی کشف الاسرار

قرآن کریم به­عنوان کتاب آسمانی همواره مورد توجه اندیشمندان مسلمان بوده و هر یک از آنان تلاش­کردند تا برداشت و تفسیر خود را به سبک خاصی به جامعه علمی خودشان ارائه­دهند. ابوالفتوح رازی، رشیدالدین میبدی و موسوی­گرمارودی از جمله کسانی هستند که در عرصه تفسیر و ترجمه قران گام های بزرگی برداشته اند. ابوالفتوح رازی یکی از برجسته ترین واعظان منطقه ری در قرن ششم هجری است. این سمت موجب گردیده­است تفسیر او سبک واعظانه داشته­باشد. از اقتضائات چنین سبکی توجه ویژه به روایات تفسیری است. رشیدالدین میبدی در کشف الاسرار آیات قرآن را در سه نوبت تفسیر­می کند و در ضمن آن از قرائت، شان نزول، اخبار و احادیث و غیره به تفصیل سخن­می گوید و در نوبت ثالثه آیات را به مذاق صوفیان و عارفان توجیه و تاویل می کند. در این پژوهش که به­شیوه توصیفی تحلیلی است، کوشش­شده با مقایسه تفسیر کشف الاسرار و تفسیر روض­الجنان ابوالفتوح رازی که هر دو در قرن ششم نوشته­شده­است تفسیر و ترجمه جدید موسوی­گرما رودی و نیز تاثیر دیدگاه های عرفانی میبدی بر تفاسیر دیگر نشان­داده­شود.