خیال خلاق در دیوان شمس تبریزی
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 17، شماره: 66
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 263
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-17-66_001
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
چکیده مقاله:
نظریه خیال در فلسفه و عرفان نظری جایگاه ویژه ای دارد. یکی از بزرگ ترین نظریه پردازان در حوزه خیال ابن عربی است. در کلام او، خیال در یک معنا، ماسوی الله و به صورت تجلی خداوند است اما خیال در معنای دوم واسط و برزخ بین مراتب است. در معنای دیگر قوه خیال در انسان نوعی ادراک است که بین صور محسوس و معانی مجرد جمع می کند. بر اساس آیه قرآن انسان در زمین جانشین آفریدگار خلاق است و می تواند با استمداد از خلاقیت خیال خویش دست به آفرینش های علمی، ادبی، هنری و... زده و منشا وجود و کمال باشد. از مهم ترین اهداف پژوهش، تاکید بر نقش خیال خلاق در هویت بخشی به انسان سرگردان، برای رهایی از بحران بی هویتی و وصول به جایگاه حقیقی اوست و نیز پاسخ به این پرسش است که آیا دیوان شمس را می توان یکی از شاخصه های عرصه بهره مندی از خیال خلاق در ادبیات عرفانی دانست؟ و آیا اشعار مورد بررسی در تقویت و تثبیت جایگاه حقیقی انسان که صورتی از خداوند است تاثیرگذار است؟ در این پژوهش نظری، آراء مشترک ابن عربی و مولوی در نظریه تجلی خداوند در خلقت استخراج و با استفاده از شیوه تطبیقی- تحلیلی و به صورت کیفی مورد بررسی و واکاوی مفهومی قرار گرفته است. در نهایت با ارائه اشعار و مستندات، یافته ها حاکی از مثبت بودن پاسخ های پژوهش است.
نویسندگان
زهره محمدعلی
دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران، ایران.
احمد غنی پور ملکشاه
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران، ایران. نویسنده مسئول: a.ghanipour@umz.ac.ir
مرتضی محسنی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران، ایران.
مسعود روحانی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران، ایران.