شگردهای عرفانی مولوی ازتاویلات مفاهیم قرآنی
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 16، شماره: 63
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 177
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-16-63_010
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
چکیده مقاله:
این مکتوب به بررسی گونه هایی از تاویلات مفاهیم قرآنی مولوی در مثنوی می پردازد. با تامل و پژوهش در مثنوی، ویژگیهای خاص سبکی و تمایزآفرینی و هنجارشکنیها را در آن مییابیم. به همین دلیل مطالعه و پژوهش در مثنوی میتواند راهبردی به شناخت بهتر دوره شاعر و شخصیت ادبی و نقش او در ادبیات عرفانی باشد. روش تحقیق دراین مکتوب، روش پژوهشی توصیفی- تحلیلی است. با توجه به این که مولوی در شعر فارسی تصویرهایی نو و ویژه آفریده است با همه تحقیقاتی که صورت گرفته، از این رویکرد می توان پژوهش های مفیدی در زبان و شعر این شاعر عارف به عمل آورد. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که مولوی شاعری است. دارای سبک ویژه و مختص به خودش. بارزترین ویژگی شعرش، تاویل معنویات، بویژه مفاهیم قرآنی در نگاه اوست و با نگاه عرفانی ابداع تازه ای می آفریند. نگاه مولوی به ظاهر و باطن قرآن و تراوش ذخایر فکری او در شکل گیری روش تربیتی، از هنرنمایی وی خبر می دهد و نوآفرینی او رنگ دیگری دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رقیه صدرایی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. faridesadraie@yahoo.com