مشی عرفانی فارابی
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 15، شماره: 60
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 110
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-15-60_006
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
چکیده مقاله:
ابونصر فارابی (۲۹۵-۳۳۹ ه.ق.) فیلسوفی است که در سرزمین ایران پس از اسلام پدیدار گشته و از آشناترین فلاسفه نسبت به دانش روز است که در محدوده زمان خود گامهای بسیار مهمی در تاسیس فلسفه اسلامی برداشته است. فارابی همچون ابن سینا در کنار فلسفه و دیگر علوم به عرفان نیز گرایش داشته است و در عرفان عملی وی زهد، عدم دلبستگی و زندگی توام با انزوا دیده میشود و بر اساس آن در عرفان نظری نیز دارای نظرات و آثاری است. آنچه در پژوهش حاضر محل نظر میباشد، این است که آیا فارابی علاوه بر صاحب فن بودن در حوزه های علمی بر شمرده شده، عارف نیز به حساب میآید؟ آیا دلایلی برای انتخاب وی در سلک عرفان نظری و نسبت وی با عرفان عملی وجود دارد؟ از این رو این بررسی به روش توصیفی- تحلیلی متوجه اثری است با عنوان فصوص الحکم که از آن فارابی میباشد و دیگر آثاری که از وی به جا مانده تا تصویر عرفان و تصوف نظری و عملی وی را ترسیم سازد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
قدرت الله خیاطیان
دانشیار ادیان و عرفان، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه سمنان. سمنان،ایران.
راحله میرآخورلی
دانشجوی دکتری عرفان و تصوف، دانشگاه سمنان.سمنان،ایران.