پژوهشی در ویژگیهای زبانی و ادبی موشحات عرفانی ابن عربی
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 13، شماره: 49
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 209
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-13-49_007
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
چکیده مقاله:
یکی از ارزشمندترین سرمایههای ادبی، میراث مکتوب عرفا است. اغلب عرفا علاوه بر غور در معانی صوفیانه و اشتغال به سیر و سلوک عملی، در علوم دینی و همچنین در عرصه ی ادبیات و شعر نیز دستی داشتهاند. آثار عرفانی گاه زبانی پالوده و گاه زبانی پیچیده و دشوار دارند؛ از این رو علاوه بر تحلیل مضامین و شرح نکات عرفانی و لطایف معنوی مندرج در آن ها، بررسی این آثار از لحاظ سبکشناسی و زیباییشناسی بسیار مهم و حائز اهمیت است. ابن عربی عارف و شاعر بزرگ سده ششم هجری آثار بسیاری از خود بر جای گذاشته است. یکی از آثار برجسته این عارف بزرگ، موشحاتی است که شاعر اندیشههای صوفیانه خود را در آن گنجانده است. موشحات از لحاظ زبان و ساختار پدیدهای نو ظهور بود که در پی عواملی همچون رواج محافل موسیقی وآشنایی ادبای عرب با قالبهای شعری نو در پی آمیزش آن ها با بومیان اندلس، پدیدار گشت. از آن جا که موشحات ابن عربی دارای ویژگیهای سبکی و ادبی متمایز از قصاید کلاسیک عربی است پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی به بررسی سبکشناختی یکی از موشحات او در دو لایه زبانی و ادبی پرداخته است
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید مهدی مسبوق
دانشیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه بوعلی سینا.
مهری قادری بیباک
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی قم.
زهرا نیکو نژاد
دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا