نمایاندن انگاره روحانی در کسوت صورت

در هنر اسلامی ایران ، هنرمند با استفاده از نقوش گیاهی ، اعداد نمادین ، موجودات اساطیری و استفاده از تکنیک دوبعدی ، در صدد نشان دادن تصویری از عالم معنا بوده است . بناهای مذهبی ایرانی ، جملگی منطبق با اصل الگوهای انتزاعی اند. آنها واجد نوعی تناسب هندسی نامرئی اند. در دیوارنگاری معماری اسلامی میان کیهان شناسی صوفیانه و فضا نسبتی وجود دارد. در این مقاله عناصر تصویری تشکیل دهنده تصویر نظیر نور، سایه ، نقوش گیاهی و از سوی دیگر اجزا مفهومی بکار گرفته شده ، نظیر اعداد نمادین و موجودات اساطیری ، مفهوم بهشت مورد بررسی قرار می گیرند . هدف این مقاله اثبات این نظریه است که نیت نقاش و هنرمند مسلمان ازخلق اثر هنری ، تنها ثبت یا تشریح واقعیت نبوده بلکه او با بکار گرفتن عناصر سازنده اثر هنری نظیر نور، سایه پردازی و نقوش گیاهی، درصدد ترسیم و نمایاندن انگاره روحانی در کسوت صورت بوده است.