بهره گیری ازنقوش سنتی معماری اسلامی ایران درگرافیک نوین (مطالعه موردی: مسجد جامع فرومد)

گذشته پربار فرهنگ و هنر ایران زمین و بالاخص هنر تزئین ابنیه در معماری این کهن دیارکه جایگاهی بس رفیع دارد، علاوه بر زیبایی ظاهری از ارزش های والاتری نیز برخوردار بوده است و ذهن جستجوگر را بیش از نمود ظاهری، به معنایی درونی هم رهنمون میسازد. هنرهایی که پوشش داخلی و بیرونی بنا را تشکیل می داده اند، از دیرباز در معماری ایران مورد توجه بوده و در میان گونه های مختلف هنری اعتبار ویژه ای داشته است. هنرهایی چون گچبری، آجرکاری، کاشی کاری و...که هریک علاوه برزیباتر کردن بنا، در استحکام بخشی به بنا نقش مهمی ایفا نموده و همگی با اصول فنیو علمی توام بوده اند. اصول زیبایی شناسی و ویژگی های خاص سنت ایرانی بطور ظریف و آگاهانه ای در این نقوش قابل توجه است و مطالعه و شناخت دقیق آنها می تواند هنرمند معاصر- خصوصا طراحان گرافیک- را برای رسیدن به صورت های هنری با هویت کاملا ایرانی و مطابق با معیارهای جامعه امروزی یاری رساند. نکته حائز اهمیت آن است که شناخت شیوه های به کارگیری این اصول در هنر ایران چگونه می تواند طراحان گرافیک را برای خلق آثاری بدیع یاری رساند؟ دراین پژوهش که به روش تحلیلی توصیفی و با استاد به منابع کتابخانه ای و تحقیق میدانی صورت گرفته، تلاششده تا با بررسی نقوشی که در یکی از بناهای شاخص دوره خوارزمشاهیان (مسجد جامع فرومد) کار شده است، علاوه برشناسایی، درک مفاهیم و بیان مشترک این نقوش، زمینه های ایجاد بیانی جدید درگرافیک نوین با الهام از این نقوش سنتی معماری ایران معرفی گردد.