مدیریت کم آبیاری به شیوه خشکی موضعی ریشه، راهکاری به منظور افزایش کارایی مصرف آب در باغات

با توجه به این که کشور ایران در یک منطقه خشک و نیمه خشک واقع شده و احتمال وقوع خشکسالیها در آن زیاد است، لذا اجرای راهکارهای مدیریتی آبیاری، به منظور بهره وری بیشتر از منابع محدود آب، راهکاری علمی به منظور کاهش مصرف آب می باشد. در این راستا با توجه به این که باغات با بروز خشکسالی و محدودیت آب، دچار صدمات جبران ناپذیری نسبت به محصولات زراعی یکساله میگردند، لذا بایستی راهکارهای مناسبی را اتخاذ نمود که در مواجهه با خشکسالی و محدودیت آب بکار گرفته شود. روش کم آبیاری خشکی موضعی ریشه (خیس و خشک شدن متناوب ریشه) از طریق مکانیسمهای فیزیولوژی، گیاه را تحریک نموده تا در شرایط تنش خشکی از خود مقاومت بیشتری نشان دهد که این واکنش میتواند باعث کاهش مصرف آب و حفظ کیفیت میوه در شرایط تنش آبی باشد. با عنایت به این که مدیریت کم آبیاری خشکی موضعی ریشه، یکی از راهکارهای کاهش مصرف آب در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد و در سایر کشورها نیز مورد آزمون قرار گرفته و اثرات مثبت آن مشهود می باشد، لذا میتوان با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی، خاک و گیاه از آن استفاده نمود.