بررسی اثر سطوح متفاوت اسیدهای آمینه لیزین و متیونین بر ترکیبات بیوشیمیایی و پروفیل اسید آمینه بدن ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta)

در این مطالعه که به مدت ۸ هفته به طول انجامید اثر سطوح متفاوت لیزین و متیونین بر ترکیبات بیوشیمیایی و پروفیل اسیدهای آمینه بدن ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) بررسی شد. بدین منظور تعداد ۱۸۰ قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۴/۱ ± ۵۹/۳۷ گرم، به طور تصادفی در ۱۸ تانک توزیع گردیدند. ماهیان سه بار در روز تا حد سیری و با ۶ جیره غذایی تغذیه شدند که جیره های غذایی عبارت بودند از: تیمار ۱ (گروه کنترل): فاقد لیزین و متیونین، تیمار ۲: ۱۰۰ % متیونین، تیمار ۳: ۷۵ % متیونین و ۲۵ % لیزین، تیمار ۴: ۵۰ % متیونین و ۵۰ % لیزین، تیمار ۵: ۲۵ % متیونین و ۷۵ % لیزین، تیمار ۶: ۱۰۰% لیزین. نتایج نشان داد که محتوای پروتئین لاشه به طور معنی داری تحت تاثیر مکمل های آمینو اسیدی قرار گرفت و بالاترین میزان آن در لاشه ماهیان تغذیه شده با تیمار ۳ سنجش شد(p<۰.۰۵). بعلاوه افزایش سطح لیزین در جیره سبب افزایش میزان چربی لاشه ماهیان مورد مطالعه گشت هرچند که محتوای چربی، رطوبت و خاکستر لاشه در بین گروه های مختلف تفاوت معنی دار نشان نداد. همچنین مجموع اسیدهای آمینه ضروری (EAA∑) و اسیدهای آمینه غیر ضروری (NEAA∑) و نسبت ، تحت تاثیر مکمل های آمینواسیدی قرار گرفتند به طوری که EAA∑ بدن و نسبت  با افزایش سطح مکمل ها بطور معنی داری افزایش نشان داد و در تیمارهای تغذیه شده با سطوح بالای متیونین بالاترین مقدار مشاهده شد. نتایج حاصل مبین آن است که افزودن مکمل های آمینو اسیدی به میزان ۷۵% مکمل متیونین و ۲۵% مکمل لیزین به جیره ای با ۹۵/۴۵ درصد پروتئین دارای اثرات مثبت بر ترکیبات بیوشیمیایی لاشه و محتوی اسیدهای آمینه بدن در پرورش بچه ماهی صبیتی می باشد.