تاثیر یک دوره آب درمانی بر دامنه حرکتی مفصل شانه و عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه

کاهش میزان تعادل دینامیکی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک عامل اصلی در اختلال گام برداری این بیماران است. هدف از پژوهش حاضر،تاثیر شش هفته آب درمانی بردامنه حرکتی مفصل شانه و عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه بود. در پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد۳۰ کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه از بین کودکان فلج مغزی شهراصفهان به صورت دردسترس و هدفمند انتخاب و به طورتصادفی به دوگروه تجربی (۱۵ نفر) و گروه کنترل(۱۵ نفر) تقسیم شدند.گروه تجربی۶ هفته تمرینات آب درمانی ۳جلسه در هفته به مدت ۶۰دقیقه انجام دادند،ولی گروه کنترل درهیچ گونه فعالیتی غیر ازفعالیت های معمول روزانه شرکت نداشتند. دامنه حرکتی مفصل شانه به وسیله گونیامتر، طول گام به وسیله کولیس در دو مرحله قبل و بعد از اجرای تمرینات آب درمانی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده آزمون t وابسته و مستقل و درسطح معنی داری ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد،پس از۶ هفته تمرین بهبود معناداری درنمرات دامنه حرکتی مفصل شانه و طول گام گروه تجربی نسبت پیش از دوره تمرینات آب درمانی یافت شد( ۰۰۱/۰= P)،درحالی که در گروه کنترل تغییرمعناداری مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر،چنین به نظر می-رسد که تمرینات آب درمانی بر دامنه حرکتی مفصل شانه و توان حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه موثر است و باعث می شود که یک محیط مطلوب برای کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی فراهم کند.