تاثیر آموزش تن آرامی بنسون بر شدت تهوع و استفراغ در زنان باردار
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 173
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-24-8_009
تاریخ نمایه سازی: 23 آبان 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: تهوع و استفراغ، از شکایات شایع زنان در دوران بارداری است. تن آرامی مجموعه ای از تمرین های عصبی و عضلانی است که می تواند به عنوان درمان غیردارویی تهوع و استفراغ در بارداری مورد استفاده قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تن آرامی بنسون بر شدت تهوع و استفراغ در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر همدان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده با طرح پیش آزمون- پس آزمون در سال ۱۳۹۸ بر روی ۱۰۰ زن نخست باردار ۱۰-۶ هفته مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر همدان انجام شد. افراد به طور تصادفی به دو گروه ۵۰ نفره کنترل و مداخله تقسیم شدند. قبل از مداخله پرسشنامه PUQE-۲۴ برای هر دو گروه تکمیل شد. گروه مداخله علاوه بر دریافت مراقبت های معمول بارداری، تمرینات تن آرامی را به مدت ۴ هفته دریافت کردند. پس از پایان ۴ هفته مجددا افراد دو گروه مداخله و کنترل پرسشنامه را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار stata (نسخه ۱۳) و آزمون های آماری کای دو، تست دقیق فیشر، ویلکاکسون و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره تهوع و استفراغ قبل از مداخله در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری نداشت (۰۵/۰تهوع و استفراغ در گروه مداخله، قبل و بعد از مداخله از ۶۰/۱±۳۰/۸ به ۶۵/۲±۳۰/۵ کاهش یافت که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (۰۰۱/۰>p)، همچنین در گروه کنترل از ۵۱/۱±۳۸/۸ به ۷۰/۱±۳۹/۷ تغییر یافت و این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (۰۱/۰=p). پس از مداخله، شدت تهوع و استفراغ در گروه مداخله به طور قابل توجهی کمتر از گروه کنترل بود و تفاوت از نظر آماری معنادار بود (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر تن آرامی بنسون در کاهش حالت تهوع و استفراغ در بارداری، آموزش آن برای تمام زنان باردار در سه ماهه اول بارداری توصیه می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا جدیدی
دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره در مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
فریده کاظمی
دکتری تخصصی بهداشت باروری، مرکز تحقیقات مراقبت های مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
آرزو شایان
مربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت های مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
سودابه آقابابایی
استادیار گروه بهداشت مادر و کودک، مرکز تحقیقات مراقبت های مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :