مطالعه امکان سازگاری ماهی اسکات Scatophagus argus)) به محیط آب شیرین

در این تحقیق توانایی سازگاری و میزان رشد  یک گونه از ماهیان آب شور (اسکات یا Scatophagus argus)، در محیط آب شیرین مورد بررسی قرار گرفت. ۴ تیمار با شوری های ۱۰ و ۲۰ و ۳۰ در هزار و آب شیرین در ۳ تکرار انتخاب و هر تکرارشامل ۶ عدد ماهی شدند. پس از طی مراحل سازگاری با آب شیرین، از هر تیمار یک ماهی به صورت تصادفی انتخاب گردید و روش های معمول تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی (هماتوکسیلین- ائوزین) بر روی اندام های کلیه و آبشش انجام شد. در ادامه نتایج میکروسکوپیک تغییرات تعداد سلول های کلراید مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده فاکتورهای افزایش میزان رشد ویژه، ضریب چاقی و در صد بقاء بچه ماهیان در تیمارهای مختلف  اختلاف معنی داری را نشان ندادند (۰/۰۵آب شیرین با درصد بقاء در شوری ۲۰ درهزار که شوری مطلوب برای زیست ماهی اسکات است برابر بود. پس از شمارش سلول های کلراید آبشش و کلیه مشخص شد که با کاهش شوری، تعداد سلول های کلراید آبشش ها کاهش و تعداد آن ها در کلیه ها افزایش معنی داری یافت (۰/۰۵>P).