اثر نیتروژن بر صفات رویشی، عملکرد و روغن کنجد (Sesamum indicum L.) بعنوان کشت دوم بعد از گندم

کنجد یکی از قدیمی ترین دانه های روغنی است که تقریباً در تمام کشورها و در تمام فصل ها کشت می گردد . میزان کاربرد عناصر غذائی در زراعت بسته به نوع عناصر غذائی، خاک و گیاه متفاوت است. هدف از این بررسی اثر تیمارهای نیتروژن بر رشد، عملکرد و روغن کنجد است. بدین منظور در سال 1388 در شهرستان رامیان واقع در استان گلستان به صورت طرح آزمایشی فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار 20 تیمار به اجرا درآمد. تراکم کنجد ثابت در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که میانگین ارتفاع نهایی کنجد در تیمار 50 و 100 کیلوگرم نیتروژن خالص به ترتیب برابر 101 و 116 سانتی متر بود میانگین عملکرد دانه کنجد در تیمارهای 50 و 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به ترتیب 644 و 800 کیلوگرم د ر  بود هکتار رسید. اثر نیتروژن بر قطر ساقه کنجد و ماده خشک اندام های هوایی در زمان رسیدگی فیزیولوژیک از نظر آماری معنی دار نبود. اما در تیمار 100 کیلو گرم در هکتار نیتروژن تعداد شاخه فرعی کنجد 15 درصد ،کپسول 25 درصد، تعداد دانه در کپسول 4/5 درصد وزن هزار دانه 17/5 ، عملکرد 19/5 درصد و شاخص برداشت 21/5 درصد نسبت به تیمار 50 کیلو گرم در هکتار افزایش نشان داد. درصد روغن کنجد با افزایش نیتروژن از 50 کیلوگرم به 100 کیلو گرم در هکتار 10 در صد کاهش یافت.