ارزیابی و اولویت بندی ریسک های زیست محیطی و بهداشتی کارخانه سیمان با روش شناسی دلفی و مدل (VIKOR) (مطالعه موردی: کارخانه سیمان بهبهان)

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 369

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NEWCONF06_104

تاریخ نمایه سازی: 24 آبان 1400

چکیده مقاله:

امروزه برای رسیدن به توسعه پایدار توجه به صنایعی است که ضمن حفظ اصول محیط زیست موجب بهتر شدن زندگی افراد جامعه وبهره برداری اصول ی از منابع، مخاطرات جدی برای نسل آ ینده را به دنبال نداشته باشد. ارز یابی اثرات زیست محیطی صنعت سیمانمی تواند زمینه ساز توسعه با شد .فرایند تولید در کارخانه س یمان همانند سا یر محیط های صنعتی به دلیل ماهیت و نوع فعالیت بامخاطرات مختلفی از نظر ایمنی ، سلامت ، بهداشت و محیط زیست همراه می باشد، در نتیجه امکان آسیب به انسان، تجهیزات ومحیط زیست در صورت وقوع حادثه وجود دارد. از این رو مطالعه کنونی در زمینه ارزیابی و اولویت بندی ریسک های زیست محیطی وبهداشت کارخانه سیمان بهبهان با استفاده از مدل تصمیم گیری چند معیاره به انجام رسید . در گام نخست تحقیق جهت تشخیصریسک های تاثیرگذار از روشهای مصاحبه مستقیم، بررسی سوابق ، مستندات و نمونه برداری های گذشته و ارائه پرسشنامه استفادهگردید. سپس فعالیت ها و فرآیندهای کارخانه مورد بررسی قرار گرفت و ریسک های زیست محیطی و بهداشت مشخص گردید. با توجهبه شدت اثر، احتمال وقوع پیامدهای احتمالی مواجهه آن با انسان و محیط زیست نمره دهی توسط ۲۰ کارشناس خبره ، صو رتپذیرفت. بر این اساس ازبین ریسک های زیست محیطی و بهداشت به ترتیب تعداد ۹ و ۳ ریسک با مقدار RPN بالا، ۳۴ و ۵ ریسک جزء ریسک های متوسط (M) و در رده پایین ۲۱ (L) ریسک بهداشت از لحاظ بحران قرار گرفتندو در ریسک های زیست محیطی مقدار RPN پایین وجود نداشت. نتا یج روش ویکور (VIKOR) نشان م ی دهد ریسک هایی که در روش RPN بالاترین مقدار را داشتند در این روش بیشترین اولویت و رتبه را به خود اختصاص داده اند. در این پژوهش سعی شده است که با پیشنهادها و اقدام های اصلاحی، سطح ریسک های بالا به سطح متوسط و سطح ریسک متوسط به سطح ریسک پایین تر تقلیل یابند .در پایان، راه کارهای مدیریتی موثری برای کاهش میزان انتشارات و افزایش راندمان تجهیزات غبارگیر به منظور مدیریت بهتر کارخانه مذکور ارایه شده است.

نویسندگان

غلامرضا سبزقبایی

استادیار گروه محیط زیست، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء بهبهان،بهبهان، ایران

نسترن تدین پور

دانش آموخته کارشناسی ارشد ارزیابی آمایش سرزمین، گروه محیط زیست، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء بهبهان، بهبهان، ایران