اعتیاد به موادمخدر در قوانین کیفری

بررسی و مطالعهء تاریخی متون مذهبی و سرگذشت پادشاهان حکایت از جرم انگاری و جرم زدایی از اعتیاد به صورت نهی دینی و فرمان های پادشاهی دارد. در ایران قوانین اولیه مواد مخدر بسیار ملایم بوده و بیشتر جنبه های ارشادی داشته و نشانی از سرکوبگری در آنها مشاهده نمی شود.این وضعیت تا سال ۴۳۳۱ ه.ش.که«قانون منع کشت خشخاش و استعمال تریاک»تصویب شد،ادامه داشته است؛ولی بر اثر فشارهای مردمی و بین المللی دولت مبور به برخورد قاطع با معضل اعتیاد شده و برخورد با مسئله مواد مخدر تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشته است.ابتدا تجاهر به استعمال و سپس استعمال علنی و بالاخره استعمال غیر علنی مواد افیونی منع شده و درباره کارمندان،موسسات آموزش عالی،بازرگانان،صاحبان صنایع، محصلان و کارگران واکنش های غیرکیفری پیش بینی شده بود. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با تصویب مصوبهء اول مجمع تشخیص مصلحت نظام،اعتیاد جرم شناخته می شودو بحث های علمی در خصوص اینکه اعتیاد بیماری ای است با حالت مجرمانه،در مطبوعات آغاز و انتقادات سازنده به اصلاح مصوبه منجر شده و از اعتیاد جرم زدایی نسبی می شود.