اثر سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره غذایی بر روند رشد بچه فیلماهی پرورشی (Huso huso)

به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره غذایی بر روند رشد بچه فیلماهیان پرورشی (Huso huso) با متوسط وزن ۶۴/۱ ± ۸۵/۴۹ گرم، آزمایش رشدی در قالب طرح آماری کاملا تصادفی متعادل به روش فاکتوریل ۴×۲ طراحی و اجرا گردید. آزمونها در دو سطح پروتئینی۴۰ و ۴۵ درصد، هر یک با چهار سطح انرژی (۵/۱۸، ۸/۱۹، ۱/۲۱ و ۴/۲۲ مگاژول انرژی خام در هر کیلوگرم جیره) با نسبتهای مختلف P/E (از ۰۳/۱۸ تا ۱۴/۲۴ میلیگرم پروتئین در کیلوژول) در شرایط یکسان پرورشی به مدت ۱۱۰ روز انجام شد. میانگین دمای آب در طول دوره پرورش ۵/۱± ۹/۲۲ درجه سانتیگراد و اکسیژن محلول ۵۹/۰ ± ۴/۷ میلیگرم در لیتر در نوسان بود. در هر یک از سطوح پروتئینی ۴۰ و ۴۵% با افزایش انرژی، میزان کارایی غذایی، درصد افزایش وزن، نسبت بازده پروتئین و شاخص رشد ویژه به طور معنیداری افزایش یافت، بطوریکه بچه ماهیان تغذیه شده با جیره کم انرژی از روند رشد کمتری نسبت به بچه ماهیان تغذیه شده با انرژی متعادل و انرژی بالا برخوردار بودند. از نظر ترکیبات بدن، اختلاف معنی داری بین پروتئین۴۰ و ۴۵% مشاهده نشد. نتایج حاکی از آن بود که چربی لاشه بدون توجه به میزان پروتئین با میزان چربی جیره همبستگی مثبت داشت، بطوریکه میزان چربی بدن ماهیانی که از انرژی بالاتر تغذیه کرده بودند، بطور معنی داری بیشتر از ماهیانی بود که با انرژی کمتر تغذیه شده بودند. هر چند بیشترین مقدار وزن نهایی (۳/۵± ۱/۲۲۴ گرم) مربوط به ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی ۴۵% پروتئین و سطح انرژی ۴/۲۲ مگاژول در هر کیلوگرم جیره مشاهده گردید، اما بدلیل عدم وجود اختلاف معنیدار آماری و کاهش هزینههای تولید غذا، جیره حاوی ۴۰% پروتئین، ۲۱% چربی و ۱/۲۱ مگاژول انرژی در هر کیلوگرم جیره با نسبت P/E ۲۰ میلیگرم پروتئین در کیلوژول، جهت دستیابی به بهینه رشد و ضریب تبدیل غذایی برای بچه فیلماهیان پرورشی با وزن ۴۹ تا ۲۵۰ گرم، نسبت به سایر تیمارها ترجیح داده میشود.